Rotterdam is niet zo ver van Maassluis, dus Sint en Piet wisten ons huisje snel te vinden. Helaas had ik mijn schoenen aan. Dus kreeg alleen vriend lief een lekkernij in zijn schoen.
Bij de supermarkt kregen we pannenzegels die wij niet sparen. Ik wil eigenlijk actief gaan vragen of iemand ze spaart. Tot mijn oog op het gezocht/aangeboden bord valt. Ik zet de zegeltjes daar neer.
Omdat het even niet zo goed ging met mijn gezondheid was ik steeds ontzettend moe als ik uit mijn werk kwam. Eigenlijk had ik totaal geen energie meer voor koken. Dus aten we thuisbezorgd, uit of kookte de allerliefste. Vandaag kook ik dus. Hoewel dat normaal helemaal niet zo bijzonder is. En ik dat nooit als geef actie mee zou tellen voelt het nu wel als een cadeautje. Mijn lief vind het vreselijk dat ik het zo benoem. Hij doet het immers graag voor me. Maar ik wil hem toch laten weten dat ik dat bijzonder vind. En helemaal niet vanzelfsprekend.
