De emotie van een huis

Op een feestje word ik voorgesteld aan Charlie.
“Dit is, Charlie”, word er gezegd, “jullie hebben allebei net een huis gekocht, dus nu kunnen jullie fijn praten over verbouwingen en hypotheken en zo”. Ik kijk Charlie aan, eigenlijk heb ik helemaal geen zin in gesprekken over hypotheken of verbouwingen. Ooit kende ik iemand die nergens anders over kon spreken dan over hypotheken, hij voorzag iedereen random van hypotheek advies, zich niets aantrekkend van het feit dat de meeste mensen die hij kende huurders waren, het was een van de meest irritante personen die ik ooit kende. Zelfs een potje Monopoly eindigde in hypotheekadvies.

Toch beginnen we een gesprekje over vloeren, maar daar valt niet zo heel veel over te zeggen. Behalve dan dat we allebei een mooie houten vloer hebben, niet van dat laminaat, maar echt hout. Plotseling neemt het gesprek een interessante wending, en gaat het over emotie. Ik heb me er me er lelijk op verkeken hoeveel emotie er komt kijken bij het kopen van een huis.

Dat begint al met de locatie, huren kun je overal waar je het denkt enige tijd uit te kunnen houden, maar als je gaat kopen wil je op zijn minst een beetje gelukkig worden van de locatie. Dat je met enige regelmaat denkt, wow, wat ben ik toch een geluksvogel dat ik hier mag wonen. Of WTF! Ik heb een huis gekocht, gewoon hier, op een van de tofste plekken op aarde. Soms moet ik ineens heel hard lachen als ik mijn straat in loop, gewoon omdat het me zo gelukkig maakt dat het mijn straat is.

Daarnaast is het gewoon heel erg lekker om een plekje helemaal voor jezelf te hebben, dat niet gedeeld hoeft te worden met huisgenoten of geliefden. “Ja!” roept Charlie enthousiast, of dat je blij bent dat je zoveel ruimte hebt dat je een hele avond alleen maar rondjes in je huis rent, gewoon omdat het kan. Ik ken deze Charlie verder niet, maar ik zie het helemaal voor met, gewoon omdat ik het gevoel zo goed ken.

Als snel lijken onze gesprekken voor buitenstaanders helemaal niet meer over huizen of verbouwingen te gaan. Maar wij weten wel beter, een huis is veel meer dan een paar verbouwingen en een hypotheek. Een huis is emotie! En wij voelen ons verdomd goed.

p.s in het kader van #jankblog, ja die emotie was ook wel eens huilen omdat ik door de bomen het bos niet meer zag en dacht dat ik het allemaal nooit in mijn eentje voor elkaar kreeg. But i dit it! Oh zo! 

Auteur: Miss Laura Artemis

Hallo! Ik ben Miss Artemis, beter bekend als Laura. Een meisje van 31 uit Rotterdam. Een heksje, die gek is op poppetjes tekenen, vooral als ze Kawaii zijn. Ook hou ik van snailmail (je weet wel echte post met postzegels enzo), heb ik een beginnende verzameling washi tape en ben ik gek op sprookjes en mythologie natuurlijk. (Vandaar Miss Artemis). Evenals Artemis heb ik wel iets met kinderen, ik werk in de kinderopvang. Van jagen heb ik dan weer minder kaas gegeten, maar wat wil je, als vegetariër. Welkom in mijn stadse sprookje, loop met me mee, en laat je verwonderen. Toon alle berichten van Miss Laura Artemis