beauty – Miss Artemis

Het wow effect

Eigenlijk was ik niet van plan om naar de kapper te gaan. Ik was dit jaar tenslotte al geweest, en ik wil graag lang haar. We weten allemaal dat wie lang haar wil hebben vooral niet naar de kapper moet gaan. Want kappers knippen stukjes van je haar af, en dan is het niet lang meer, of iig niet zo lang als dat het was.

Niet dat dat perse heel erg is, maar als je dat te vaak doet weet je iig zeker dat je niet toe komt aan het nog langer laten groeien van je haar. Nu is dat natuurlijk ook niet iedereens levensdoel, maar mijn levensdoel is het wel. Zo lang mogelijk haar.

Ik hou alleen ook van een model in mijn haar. Nu had ik de kapster gevraagd of ze er lagen in wilde knippen. Lange lagen en dan zo’n beetje half rond in mijn gezicht. Je weet wel dat kapsel dat iedereen met lang haar zo’n beetje heeft sinds Friends op de buis kwam. Zo heel veel variaties zijn er namelijk niet voor wie lange lokken wil.

Om een lang verhaal kort te maken, ik kreeg mijn laagjes niet, mijn haar zag er wel weer goed uit. (want ik was al 2 jaar niet naar een kapper geweest en mijn gespleten haarpunten begonnen zelfs te splijten) Maar ik was er toch niet helemaal tevreden over. Het wow effect ontbrak.

Toen ik dus een oproepje voorbij zag komen van een kapper die opzoek was naar modellen die ook nog eens werkte in een salon die ik al een tijdje eens uit wilde proberen bedacht ik dat dit misschien een mooie kans was om toch laagjes te krijgen.

En dat had niet beter uit kunnen pakken. Toen ik in de spiegel keek zag ik het meteen. Ik had het WOW effect!!!

En die gewetensbezwaren dat mijn haar nu vast gewassen is met een shampoo vol met sls schuiven we dan voor een keertje maar aan de kant. Want soms wil je ook gewoon van het leven mogen genieten zonder een linkse zuurpruim te zijn die overal iets naars in ziet.

Hoe zit dat met dat been?

Donderdagavond nam ik een bad ter voorbereiding op de Ostara viering. Eigenlijk doe ik dat altijd voor ik met een ritueel begin. Een bad nemen, mijn haren wassen, scheren wat er geschoren moet worden. Ik neem daar echt even de tijd voor en zie het eigenlijk als een voorproefje op het ritueel. Ik gebruik uitsluitend de duurste en lekkerste producten die ik heb, omdat het echt even mijn verwen momentje is.

Ideaal gezien zou ik mijn ritueel voorbereiden op de dag van het ritueel, of zelfs een paar uur van te voren. Maar ik kan niet voor ieder jaarfeest vrij nemen. Dus doe ik het de ochtend of avond van te voren.

Dit keer plaatste ik op Facebook een foto van het scheren van mijn benen. Met een grappige tekst dat Venus haar werk mocht doen om van mij een echt godinnetje te maken.

De suggestie van naakt dus meteen een heleboel likes. Maar doe ik het daarom? Nee!

Deze momentjes voor een ritueel zijn echt voor mezelf. Ik geniet ervan me alvast op en top vrouwelijk te voelen. En bezig te zijn met mijn lichaam. En oké toegegeven, ik vind het ook leuk om dat te delen. Maar ik doe het niet voor jou. Ik doe het niet om aandacht te krijgen. Of omdat ik exhibitionistisch zou zijn. Voor mij hoort het een zijn met je mannelijkheid of vrouwelijkheid bij een ritueel. En ik vind het leuk me in te leven in die rol. Me te verkleden en mooi te maken. Ik geniet van de bloemen in mijn haar, de parfum achter mijn oren en de make-up op ogen en lippen. Natuurlijk is het leuk als je dat ziet. Maar als ik een ritueel in mijn eentje zou doen zou ik daar evenzeer van genieten. Natuurlijk vind ik het extra leuk omdat ik weet dat mijn sisterhood zich ook mooi maakt voor deze rituelen. En wil ik graag mijn best doen voor hen. Maar bovenal wil ik me best doen voor mezelf.

Zoals ik ook het dansen, dat bij ieder ritueel weer terug komt, voor mij doe. Heerlijk uitbundig en sexy zonder dat er seksualiteit bij komt kijken. Het liefst zonder mannen (of alleen mannen die ik al ken) of vrouwen die weten dat ik ook op vrouwen val. Gewoon vrij van alles jezelf kunnen zijn. En jezelf en elkaar prachtig mogen vinden zonder bijbedoelingen. Dat is voor mij ook een onderdeel van heks zijn.

Troost glosjes

De stemming op het werk is nu niet echt om over naar huis te schrijven zoals jullie wel zullen begrijpen.
Dus toen ik een setje uberschattige lipglosjes tegen kwam heb ik die gekocht en aan al mijn bso collega’s cadeau gedaan. We hebben dan straks misschien geen baan meer. Maar wel hele coole lipglosjes.

Het werkte, heel even heb ik iedereen weer horen schaterlachen.
Ik hoop zo dat we dat vast kunnen houden. Kleine momentjes waarop we even vergeten. Kleine momentjes waarin we weer even een team zijn. En troost kunnen vinden in zo iets stoms als een lipgloss met een gezichtje.

Deze week deed ik…..

Een rustig weekje geweest, misschien wel door het slechte weer. Ik vond in ieder geval mijn regenjas die ik al een tijdje kwijt was weer terug. Nu kan ik afwisselen tussen panterprint en knalroze, want inmiddels kocht ik een nieuwe.

Ik kreeg een maskertje per post. Dus ben meteen met dat maskertje in bad gaan liggen terwijl de regen een concert verzorgde op mijn dak. Hmmmmmm

Ik kreeg een heel lief pakketje van een instagram vriendinnetje omdat ik haar wat snoepjes had opgestuurd. Of ik haar penvriendinnetje wil zijn. Maar natuurlijk. Dus deze week kreeg ik er een penvriendinnetje bij. 🙂

Ik verstuurde ook wat brieven. Met enveloppen die de verdubbeldame voor me gemaakt heeft. 😀

Ik ging naar de Bioscoop die vol stond met dit soort kerstbomen. En kerstversiering op de foto zetten is mijn nieuwe hobby. De film, deel zoveel van de Hunger Games was een geslaagd idee. Er komen gegarandeerd nog 100 delen achteraan.

En ik ontdekte een nieuw app spelletje voor op mijn telefoon. Een Yoga game waarbij je instructievideo’s vrij kan spelen om zelf ook aan yoga te doen. Je kunt er ook leuke citaten mee op twitter, facebook of pintrest gooien. Nu gratis in de app store voor android en vast ook voor mensen die niet zo hip zijn dat ze android hebben. Ik vind het een aanrader.

Wildevrouwchallenge #4

Dag 10, de dag van overvloed en durf te vragen

Dag 10 stond in het teken van durven vragen wat jij nodig hebt. De dames voor mij waren zo bezig met het vragen van nieuwe klanten, likes, volgers etc dat ik op diezelfde voet ben doorgegaan. Ik heb gevraagd om lezers voor dit blog. Likes op de facebookpagina van Sprookjesjuf (En nieuwe opdrachten zouden ook heel welkom zijn). En nieuwe verminderaars voor 100 dingen minder.

Ik ben rijkelijk beloond met nieuwe likers en verminderaars. Nu de opdrachten nog.

Dag 11, de dag des oordeels

Ik ben hard bezig geweest met deze opdracht, maar heb er nog niets mee op papier gedaan. Het is de bedoeling dat je bij ieder oordeel dat je velt een lucifer afsteekt zodat het oordeel verbrand.
In de praktijk bleek het niet zo heel makkelijk om overal maar lucifers af te gaan steken. Dus kocht ik een doosje lucifers maar heb ik alleen nog lucifers in mijn hoofd afgestoken.

Het was ook de bedoeling dat we een mooie kaars zouden kopen die de hele winter symbool kan staan voor het licht dat in ons blijft schijnen. Een mooie kaars heb ik gelukkig wel al. Ook maakte ik een filmpje over oordeel, want daar heb ik best wel iets over te zeggen. Maar dat heb ik nog niet geplaatst. Kom misschien nog wel.

Dag 12, de dag van het verstilde tempo

Een haiku schrijven was de opdracht. Ik schreef er een stuk of 3. En maakte er bij 2 een tekening.

Dag 13, de dag van liefde in de lucht

Een kaartje voor jezelf, een kaartje voor een vriend of vriendin en een kaartje voor een vreemde was de opdracht. Ik heb mijn moeder een kaartje gestuurd. Een kaartje achtergelaten in Mystiek en het kaartje aan mezelf achterwege gelaten. Ik krijg al zoveel lieve post als snailmailer dat ik de meerwaarde daar niet echt van in zag.

Dag 14, een klein stukje sterven

Welk deel van jou heb je niet meer nodig en mag wel sterven? En wat is jouw krachtvoorwerp?

Mijn lage weerstand die ik heb sinds ik een vitamine d3 te kort had vorig jaar mag van mij wel dood. Ik ben het afgelopen jaar geloof ik wel 4 keer ziek geweest. Nu weer. Ik weer weer gewoon zijn wie ik was voor die tijd. Mijn krachtvoorwerp is de klanschaal die ik kocht om Kiemlan te eren. Ik vind een klankschaal bij haar passen omdat haar glimlach helend was evenals een klankschaal dat kan zijn. En omdat zij zelf klankschalen gebruikte bij het chanten.

Dag 15, dag van pure vitaliteit

Iets met gezond eten. Mijn hoofd stond vandaag echter totaal niet naar eten. Ik voelde me steeds zieker worden. Ik ben door mijn telefoon heen gescrolt en

zo te zien iets met rucola, tomaat, avocado en olijfolie met balsamicoazijn.

Dag 16, de dag van de eenvoudige waarheid

Wanneer spreek jij de eenvoudige waarheid en wanneer niet? En hoe zie je er dan uit. Ik vond deze opdracht even slikken. Het kwam erop neer dat ik me op mijn werk niet altijd vrij genoeg voel om mezelf te mogen zijn, maar ook bij mijn vriend niet.

Dag 17, de dag dat niets moet en alles mag

Ik heb een uitgebreid bad genomen, inclusief maskertje. Heb wat gelezen in mijn chakra werkboek. Kopjes thee gedronken, een groene smootie gemaakt, een filmpje gekeken en vooral lief voor mezelf geweest.

Dag 18, wat is jouw verhouding met geld?
Ik schreef een heel opstel, ik copy paste het maar even.

Het valt mij op dat veel spreekwoorden geld en geluk aan elkaar koppelen. Zoals “Geld maakt niet gelukkig” (toen ik geen geld had dacht ik daar altijd achteraan, maar gebrek aan geld wel ongelukkig) of “Je kunt geluk niet kopen”.

Ik heb een haat liefde verhouding met geld. Altijd al gehad. Als kind leefde ik in overvloed, alles wat ik wilde kreeg ik nog voordat ik bedacht had dat ik het wilde. Toch voelde dat vanuit mijn vader nooit goed. Ik voelde me gekocht met cadeautjes, terwijl ik liever liefde en aandacht kreeg. Gelukkig kreeg ik die van mijn moeder wel.

Rond mijn 19e gingen mijn ouders uit elkaar. Even had mijn moeder heel veel geld, maar geen huis. Tja of geld je dan zo gelukkig maakt is ook nog maar de vraag. Ik klaag niet, het is een periode in mijn leven geweest die ik voor geen goud had willen missen. Want geloof me, je leert elkaar en jezelf wel kennen als je niets anders hebt dan jezelf (en wat bezittingen die in een plastic tasje passen).

Er kwam een huisje en van het geld kon dat huisje leuk ingericht worden. Zusje en ik een nieuwe kamer, het kon niet op. Maar dat kamertje van mij was wel maar 2 bij 2. Ik kon mijn kont er niet in keren. Om mijn school te kunnen betalen werkte ik in de vakanties. Ik had echt leuke baantjes en voelde mezelf ontzettend onafhankelijk.

Daarna ging ik op Kreta werken voor een paar maanden. Ik verdiende niet veel, maar had ook niet veel kosten. Mijn appartementje en mijn eten werden betaald, ik kon dus lekker sparen. Maar terug naar huis, naar dat hokje van 2 bij 2? Ik moest er niet aan denken.

Dus ging ik samen wonen. Ik vond een baantje in de kinderopvang, voor maar 12 uurtjes, maar mijn vriendin had een goede baan met doorgroeimogelijkheden. Dus we hadden het goed. Totdat mevrouw het na een jaar op haar heupen kreeg en terug naar school ging. In een totaal ander vakgebied dan waar ze tot dan had gewerkt. Dus een betaalde stage vinden lukte niet. Ik werkte over zoveel ik kon maar had nog steeds maar 12 uurtjes in contract. De eerste stapjes voor Sprookjesjuf (toen nog zonder naam) werden gezet, en zo verdiende ik wat bij. Ook deed ik ontzettend veel vrijwilligerswerk zodat we af en toe leuke dingen konden doen. (vrijwilligerswerk op festivals bijvoorbeeld, of bandjes avonden organiseren) Mijn inmiddels ex vriendinnetje had geen recht op een uitkering, bijstand aanvragen wilde ze niet, want te veel gedoe. Studiefinancering kreeg ze niet, want ze deed een werken leren traject, alleen kreeg ze voor dat werk niet betaald. Kortom het kwam erop neer dat er 800 euro binnen kwam en 700 euro aan vaste lasten meteen weer uitging. Waar we van aten is mij nog steeds een raadsel. Ik droeg kleren van mijn zusjes af. Waar af en toe verdacht nieuwe dingen bij zaten. Na vier jaar ging het uit.

Ik dacht dat ik nooit op eigen benen kon staan, zo’n vertekend beeld had ik van geld gekregen. Inmiddels werkte ik 31,25 uur en had ik een redelijk normaal salaris (nu is kinderopvang natuurlijk geen vetpot, maar toch). Ik ging samen wonen met een huisgenoot. En voor mij voelde het alsof ik nog nooit zo rijk was geweest. Ik bleef mijn rekening maar checken om te kijken of ik nog geld had, en dan bleef ik maar verbaasd. OMG! ik heb gewoon nog geld. Ik wist mijn spaarrekening te spekken en een periode van overvloed brak aan. Ik hamsterde zoveel kleren als ik maar kon. Want stel je voor dat er weer een periode aan zou komen dat ik niets zou hebben. We hadden onze strubbelingen wel over wie wat betaalde. En er was wat gedoe. Ik kocht nog steeds alles in de aanbieding en ik bleef geloven dat ik op een dag niets meer zou hebben.

Toch kocht ik twee jaar geleden een huis. Met al die onzekerheden en angsten. Baan op de tocht, crisis, kan ik dat allemaal wel alleen. Maar ik deed het, en nu heb ik precies genoeg. Ik consuminder. Koop niet zoveel kleding meer, dat zou ook niet kunnen. Als ik in de tijd dat ik hier woon 10 kledingstukken heb gekocht is het veel. Maar ik voel me zo rijk. En toch kan ik nog steeds niet geloven dat ik genoeg heb, blijf ik geld wegzetten voor als ik het ooit niet meer heb. Of als ik ooit als een gek mijn hypotheek wil/moet gaan aflossen. Ik durf niet met geld te smijten en erop los te leven. Ik moet echt leren vertrouwen dat ik in mijn eigen onderhoud kan voorzien.

Mijn mantra zou dus moeten zijn, er is geld genoeg, ook voor mij. Maar in werkelijkheid is het toch nog vaak, oh jee, geld, laat ik het maar opbergen, wegstoppen, bewaren voor ooit, want ooit heb ik het vast nodig.

Gelukkig zijn we al over de helft. Want hoewel ik het leuk vind om te zien wat de opdracht van vandaag is en ik er naar uit kijk moet ik toegeven dat ik al dat aan mezelf werken ook wel een beetje zat ben. Misschien moet ik er de komende helft niet zo diep induiken.

Miss Artemis over beauty

Van beautyblogs krijg ik vaak zin om ook iets aan beauty te gaan doen. Dus kocht ik de halve Sephora leeg toen ze opheffingsuitverkoop hadden. En begint het te kriebelen als ik mooi gelakte nageltjes zie. Dan wil ik dan met een satéprikker gaan prutsen en leuke patroontjes op mijn nagels gaan tekenen. Meestal waait dat gevoel weer over en doe ik er vervolgens niets mee, of gewoon een keertje met een feestje of zo. Verder staan de producten vooral stof te vangen. Ik ben namelijk een naturel meisje. Meestal gebruik ik helemaal niets, nog geen mascara! Het enige product dat hier veelvuldig wordt gebruikt is foundation om lelijke plekjes weg te werken.

Als ik wel make-up gebruik is er van naturel nauwelijks sprake. Dan ga ik voor knallen en lekker extreem. Mijn favoriete producten zijn dan ook:

Rode lipstick, hoe roder hoe beter. Ik besteed dan ook veel tijd en aandacht aan het uitzoeken van de meest rode lipsticks die ik op dat moment kan vinden. Het liefst een beetje een matte, zonder oranje of roze ondertoon.

Eyeliner, geef mij maar gitzwarte ogen, en dat ik daarmee tegen alle beautyregels in, aandacht naar en mijn mond en mijn ogen trek kan me niets schelen. Dat ik er een beetje sneeuwwitje van wordt trouwens ook niet.

En nagellak, het liefst rode of paarse, maar ik heb ook leuke roze kleurtjes voor als ik eens behoefte heb aan lief of jeans kleurtjes,voor die zeldzame keer dat ik eens een jeans draag.

Omdat ik niet zo heel vaak make-up gebruik kan wat ik heb wel wat duurder zijn. Mooie pigment oogschaduw van MAC, of van die super fijne nagellak van Orly, ooit in Duitsland gekocht tijdens een Absint ontbijt. De meeste mensen daar aanwezig waren duidelijk de hele nacht doorgegaan. Wij kwamen net uit ons bedje rollen en wilde weleens weten hoe dat er aan toe zou gaan, een Absint ontbijt. Visualiseer een donker hol waar iedereen te dronken is om te beseffen dat ‘ie nog in leven is. En waar absint rijkelijk vloeit. Zelfs bij het ontbijt. Ik hoef vast niet uit te leggen dat er aan sommige tafeltjes mensen in hun eigen overgeef liggen te slapen. Visualiseer vooral ook mij en mijn moeder in mooie victoriaanse jurken (alvast voor de victoriaanse picknick later die dag) tussen dit langharige tuig. Op zijn plek kun je toch niets anders doen dan de wereld een beetje mooier maken met een paars lakje dat je daar speciaal voor de gelegenheid ook kun kopen. Op zo’n moment wil je de wereld zo graag mooier maken dat je niet eens nadenkt over de prijs, wat zeg je? 15 euro? Pak maar in! (het hielp ook wel mee dat mijn moeder 5 euro mee sponsorde moet ik zeggen).

Nu ik zag dat ze bij MissLipgloss in de uitverkoop zijn moet ik zeggen dat ik toch wel heel erg twijfel of ik niet nog wat moet inslaan, voor je weet maar nooit! Sterker nog ik had ze al in mijn digitale winkelmandje gemikt totdat er een stemmetje fluisterde, je moet die ene rekening nog betalen juffie, zou je dat niet eerst eens doen?!?

Foto (sesie) 5 van 30

Het foto per week project neemt nog niet echt de vaste vorm aan die ik van plan was. Misschien heeft dat er ook wel mee te maken dat ik met meer dan de helft van de te fotograferen onderwerpen nog minder dan helemaal niets heb. Dit keer stond er op mijn lijstje….

Something you wore

Ja hallo, ik ben toch geen beautyblogger? Even dacht ik erover het mezelf makkelijk te maken, mijn kastdeuren op te zetten, een foto te maken en er onder te schrijven dat ik dit allemaal vast wel een keertje gedragen heb, ooit. (Hoewel ik weet dat er ergens onderin mijn kast een outfit ligt dat ik voor een themafeestje gekocht had en toen uiteindelijk toch maar niet had aangedaan, dus ik zou een beetje liegen in dat geval)

Tot ik gisteren foto’s toegestuurd kreeg van de dag waarvan ik niet wist dat die komen zou.
De dag dat ik met een chihuachiua in een tas, door de stad heen slenterde. Kan het nog erger? Ja hoor dat kan, het was ook nog eens een roze tas. En wat voor mij persoonlijk nogal een schok was, er was NIEMAND die het VREEMD vond dat IK met zo’n beest rondliep. Iedereen keek alsof het heel NORMAAL was om met een hond in een tas rond te lopen, sterker nog mensen knoopte gezellig een gesprekje met me aan over hoe LEUK het wel niet was, zo’n accessoire op pootjes.

Daar is hij dan, de foto die bewijst dat ik ooit een hond in een tas gedragen heb.

Ik twijfelde meer aan de hele onderneming dan het hondje zelf. Zat geen beweging in. Zo een wil ik wel als logeerhond, beter dan te terror Jack Russel die een paar jaar geleden mijn hele huis sloopte. Zelfs nadat ik de hele dag met het beest gewandeld had was haar energie niet op en sloopte ze wat nog niet gesloopt was.

Nog even het totaalplaatje!!!!

Nu moet ik vast ook iets over de andere kleding vertellen.
Sjaal, geen idee meer waarvandaan.
Jasje, nep leer Jane Norman, 35 euro (wel drie jaar geleden) Oh en de rits is kapot, hij kan dus niet meer dicht. Ik ben heel erg gehecht aan dit jasje, dus als iemand zoiets weet te vinden met werkende rits, please let me know!!!
Corsetje (zonder baleinen in dit geval) Jane Norman 7,50 in de aanbieding.
Rokje, special made for me by Shopvriendin
Laarzen, 15 euro bij de Tango in de opheffingsuitverkoop
Rode tas, 35 euro Funky House

That’s all Foks