bso – Miss Artemis

November geefmaand #dag21

Mijn collega is nogal van het felroze. Maar om haar versnellingspook hangt een witte bloemenkrans. Waarom heb je eigenlijk geen roze vraag ik haar. Ze antwoord dat ze niet wist dat die bestaan, en dat ze die dus niet heeft. Ik hoor mezelf zeggen dat ik er wel een heb. En die voor haar mee zal nemen.

Later denk ik wat heb ik nu weer beloofd? Want zelf vind ik mijn bloemenkrans ook nogal geweldig. Toch neem ik hem voor haar mee. Want hij past beter bij haar, en geven mag soms best een beetje pijn doen.

November geefmaand #dag18

Oké ik geef toe, boodschappen, dat ziet er niet direct uit als een geef actie. Behalve dan als ik boodschappen doe voor een bejaarde die dat zelf niet meer kan. Of als ik alle boodschappen aan het goede doel geef, de voedselbank ofzo.

Maar dat deed ik niet. Jumbo heeft een actie. Bij iedere 15 euro krijg je voetbal of hockey plaatjes. Voor de leuk deden ze dat dit keer met plaatselijke sport helden. Zo kwam het dat de situatie ontstond dat jongetje a het plaatje had waar meisje b opstond. Maar hij wilde haar dat plaatje niet geven. Totdat ik zei ahhhhh geef het nu aan haar, dan krijg je van mij een heel pakje plaatjes.

Slotsom, meisje blij en ik sta voor 15 euro boodschappen te doen, zodat het jongetje maandag ook blij is. Ik deed trouwens voor 30 euro boodschappen, dus hij krijgt 2. extra blijheid.

De liefde is trouwens ook blij met de hapjes die ik haalde.

Oh ja en mijn locatiemanager kreeg vandaag ook een a line a day dagboekje.

November geefmaand #dag16

Toen we gisteren uit eten gingen voor het afscheid van mijn collega grapte de nieuwe collega dat ze wel wist wie haar afscheidscadeau mocht regelen als het zover was. Nu is het natuurlijk helemaal niet de bedoeling dat zij weg gaat. Dus heb ik maar een welkom in het team cadeautje gekocht. Mijn locatiemanager zag het ook wel zitten. Zo’n zin per dag dagboekje. Dus die krijgt er vrijdag ook 1. Gewoon omdat ze al bijna 3 jaar bij ons werkt. En voor mijn locatie is dat dus echt heel erg lang.

November geefmaand #dag15

Vandaag was zo’n dag dat geven nogal makkelijk ging. Maar ook een dag waarvan je denkt telt dit mee voor de Geefmaand? Want normaal zou ik dit ook gegeven hebben.

Het was de dag van het afscheidsetentje van mijn collega. Last minute besloten collega’s dat er ook een cadeautje gegeven moest worden. Ik bood aan dat te halen. Samen met de 2 kinderen die ik op dat moment had. Omdat zij een continu rooster hebben en de rest niet. Ik moet zeggen dat dat al een hele opgave was, met twee jongetjes die iedere winkel als een klimrek zien. We slaagden voor een leuk cadeau pakket, dat ook nog eens in super in de aanbieding was bij elkaar te scharrelen. Missie geslaagd.

Er moest nog een cadeau gemaakt worden met de kinderen. Ik had iets willen maken met bordjes met tekst erop die de kinderen op zouden houden, wat dan weer een foto van gemaakt zou worden. Alle foto’s bij elkaar zouden dan weer een zijn vormen. Maar mijn energie was zo laag de afgelopen tijd (en er was 2 weken lang inval) dat het niet gelukt was. Maar met mijn instax zou het wel lukken. De rest had dat een beetje duur gevonden. Dus doneerde ik een rolletje voor dit doel.

Mijn collega’s mochten op mijn parkeerkaart parkeren. Scheelt hun een boel parkeerkosten en kost mij niet zoveel.

En we betaalde natuurlijk met zijn allen voor het eten van mijn vertrekkende collega 🙂 (maar dat lijkt me niet meer dan logisch)

Kortom een geefdagje dat nogal als vanzelfging. Maar waar ik natuurlijk wel extra mijn best voor hebv gedaan.

November geefmaand #dag14

Lichte paniek, want ik wist echt even niet meer wat ik moest geven vandaag. Het hele weekend in het huis van de liefde doorgebracht. Dus niet echt dingen vanuit huis kunnen voorbereiden.

Maar bedacht ik, het zou vast wel goed komen in de loop van de dag. Ik zou heus wel iemand kunnen vinden die ik ergens mee kon helpen. Dat ik altijd de notulen maak omdat ik dat terplekke kan, en de rest minder computer handig is neem ik al als een vanzelfsprekendheid. Terwijl dat natuurlijk ook best een gift is die heel veel tijd bespaard voor iedereen.

Maar dit vond ik nog niet een geefactie. Sterker nog, ik had er niet aan gedacht totdat ik dit blogje schreef. En ook toen ik begon met tekenen voor een van mijn meiden die al dagen vroeg of ik haar pokemon kaart na wilde tekenen, zag ik dat nog niet als een gift.

Pas toen een vader binnen kwam en zei, zo met zwart omtrekken en je hebt een kleurplaat. Dacht ik oh ja, dat ga ik doen! Dat is mijn geefactie voor vandaag. En zov kwam het toch nog goed.

En zo ziet dat er (half) ingekleurd uit. Want de kinderen waren zo enthousiast dat ze meteen begonnen met kleuren.

En het meisje die het bedacht, die mocht het origineel natuurlijk mee nemen.

November geefmaand #dag10

Ik had niet echt een duidelijk geefplan voor vandaag, dus besloot ik op alle initiatieven van de kinderen in te gaan.

Juf, mag ik een kleurplaat van een audio g3? Deze juf is niet zo pro kleurplaten. Maar vooruit. Vandaag mag het.

Juf, komt u dan ook even met me knutselen? Dit uurtje wil het enige kind met een continu rooster vaak alleen spelen. Ideaal voor mij, want dan kom ik aan mijn administratieve taken toe. Maar nu bij wil spelen gaat de computer opzij en knutselen wij samen een auto.

Juf zullen we een spelletje doen? Normaal probeer ik te sturen naar een spel dat ik zelf leuk vind. Maar nu doe ik braaf mee met monopoly. Terwijl ik dat dus echt geen leuk spel vind.

Juf wilt u een foto maken van mijn kapla bouwwerk? En dat naast papa mailen. Oké dan!

Juf, mag ik uw haar doen?

Zo bent u best wel mooi eigenlijk.

En ondertussen raapte ik alle jassen op. En hing ik luizenzakken terug.

November geefmaand #dag8

In de kinderopvang geld, dat je een stapje harder moet als je collega er niet is.

Door ziekte en een cursus miste ik 3 dagen. Dus deel ik maskertjes uit aan mijn collega’s. Zodat ze even een verwenmomentje hebben. En aan zichzelf mogen denken!

Heeft u kinderen?

Als ik met een groepje kinderen wat op de BSO aan het hangen ben, vraagt een van hen of ik zelf eigenlijk al kinderen heb.

“Oh nee”, denk ik, “daar gaan we weer, kunnen zelfs kinderen me niet met rust laten? Moeten zij mij ook een kinderwens opleggen? Waarom toch?”.

Maar in plaats daarvan zeg ik liefjes, “Nee, hoezo?”. Zij kunnen er per slot van rekening ook niets aan doen dat ze opgroeien in een hetero normatieve omgeving, waar kinderen baren na een bepaalde leeftijd een logisch gevolg is.

Het jongetje kruipt dichter tegen me aan en zegt dan: “Oh jammer, ik denk dat een kindje u best graag als moeder zou willen hebben. Want u bent altijd zo lief”.

U snapt, ik smolt. Helemaal toen de andere kinderen beaamde dat het echt een groot gemis wat voor een eventueel toekomstig kind dat het nog niet geboren is.Ook waren ze het er unaniem over eens dat het ook wel erg fijn is dat ik nu dan tenminste een lieve juf kan zijn.

30 songs vraag 2

Minst favoriete liedje

Ik zit al een week lang heel hard na te denken over wat mijn minst favoriete liedje kan zijn. Nog steeds ben ik er niet over uit. Natuurlijk zijn er wel liedjes die ik heel irritant vind, waarvoor ik de radio uit laat, de dansvloer verlaat of bepaalde plekken liever vermijd omdat het risico dat ze daar gedraaid worden te groot is. Maar ik kan er even niet opkomen. Want ik besteed mijn aandacht liever aan wat ik wel leuk vind! Daarom deel ik dit keer een hit bij ons op de BSO. Het is een heel irritant liedje! Maar wat hebben wij een lol als we dit een middagje zingen.

Pijl en boog

We waren naar het park geweest, lekker ravotten, slepen met takken, hutten bouwen, takken in de sloot gooien en takken zoeken om dingen van te maken. Het meisje was de hele ochtend bezig geweest om een pijl en boog te maken. Ze had een touwtje gevonden, takken om pijlen van te maken, en niet te vergeten een goede tak om de boog van te maken.

Trots liet ze het resultaat aan haar vader zien. Die als enige reactie gaf “Als het geen dodelijk wapen in de handen van mijn zoon zou zijn, dan zou ik er een met hem gaan maken. Echt een super leuke activiteit voor een vader en zijn zoon”.

Ik stond erbij, keek ernaar, en kon niet anders dan reageren. Misschien omdat ik net Brave had gezien. Misschien omdat ik ook een vader heb die bij gebrek aan een zoon dat soort dingen maar met de buurjongen ging doen, terwijl ik toch ook voorhanden was.

“Maar uw dochter heeft deze gemaakt, misschien is het ook een leuke activiteit om met haar te doen?”, hoorde ik mijn eigen onvaste stem zeggen. “Ja”, zei de vader, “maar ook met mijn zoon”. En misschien ligt het aan mij dat ik hoorde, ja, maar vooral met mijn zoon.