Categorie: consuminderen

Pay it forward…

In het kader van het Pay it forward project vond ik een alleraardigst zelf gemaakt presentje van Yoeke Nagel op mijn deurmat. Nu wil ik ook graag presentjes maken voor mensen die er een willen ontvangen (en 5 doorgeven). Maar ik trof maar 2 mensen die zo enthousiast zijn. Daarom in de herkansing op deze plek. Wie wil er een cadeautje van mij?
Pay it forward 2012: Ik beloof om iets handgemaakts te maken voor de eerste vijf mensen die hieronder reageren (de keuze voor wat is aan mij). Zij moeten dit op hun beurt in hun status plaatsen en iets handgemaakts maken voor de eerste vijf mensen die reageren. De regels zijn dat het met de hand gemaakt moet worden en ontvangen moet worden voor het einde van 2012. Het kan net zo simpel zijn als het maken van een kop koffie voor een vriend.

Spullen

Via de blog van Yoeke Nagel kwam ik terecht op een filmpje dat Judith de Leeuw in samenwerking met BOS maakte over spullen. (klik het woord spullen aan om het filmpje te kunnen zien)

Zelf ben ik sinds het no impact prjocet ook bezig met spullen. Het is niet dat ik nooit meer iets koop, maar ik ga er wel bewuster mee om. Zo heb ik heel bewust geen nieuwe naggellak meer gekocht, geen nieuwe jurk voor de kerst, maar wel iets nieuws voor oud en nieuw en af en toe een nieuw boek of tijdschrift. Onderdruk ik mijn verlangen naar een nieuwe laptop en een nieuwe fiets en probeer ik me bij alles dat ik koop af te vragen hoe graag ik het wil hebben.
Want toegegeven, de meeste spullen hebben we niet nodig, ik heb al een kast vol kleren, een bed met dekbedden en een koelkast vol eten. Wat heeft een mens nog meer nodig?

Ook red ik graag spullen die andere mensen anders weg zouden gooien, de zusjes en shopvriendin hebben heel wat kleren die zij niet meer wilde bij mij gedumpt. Toch heeft het daar ook weleens geknaagd. Dan droeg ik bijvoorbeeld de oude jas van zusje af en voelde ik me daar heel ongelukkig in, want die jas die voelde niet “mij”. Op dat moment was het geen bewuste keuze om die jas af te dragen, het was noodzaak omdat ik geen geld had om zelf een jas te kopen. Kennelijk geven spullen dus weer wie ik ben, zijn ze een onderdeel van mijn steeds veranderende indentiteit. Ze laten zien waar ik bij hoor, of waar ik juist niet bij hoor.

Ik vind het maar een raar iets, al die spullen en mijn haat liefde verhouding met ze. Want ik heb veel te veel spullen en veel van mijn spullen zijn toe aan een nieuwe eigenaar. Maar aan de andere kant zijn er ook nieuwe spullen die ik maar blijf kopen of meen nodig te hebben. En aangezien ik deze spullen heb gekocht of gekregen ben ik er verantwoordelijk voor. Dank je wel Judith voor dit inzicht. Ik vrees dat het mijn leven niet makkelijker maar wel een stuk bewuster zal maken.