Het is weer November, en dus doe ik weer mee met de Geemaand. Die op Facebook door een aantal enthousiaste dames wordt georganiseerd. Eigenlijk doe ik al een paar jaar mee, zonder echt te weten wat de oorsprong van deze maand was.
Totdat ik vorig jaar het boek 29 geschenken kreeg. (en natuurlijk ook weer door gaf aan een andere gulle gever).
De schrijfster van het boek leefde in schaarste. Ze was erg afhankelijk van een zorgmedewerk. En er waren dagen dat ze het niet eens voor elkaar kreeg uit bed te komen. Ze was ernstig ziek (me), en raakte daardoor steeds depressiever. Toen ging het ook financieel nog eens begafwaarts, zij kon haar werkzaamheden vaak niet meer uitvoeren, en haar man verdiende eigenlijk niet genoeg om hen beide te kunnen onderhouden. Waar ze zich als klap op de vuurpijl ook nog eens heel erg schuldig over voelde.
Je kunt je voorstellen dat ze niet meteen enthousiast was toen ze het vreemde verzoek kreeg om een maand lang iedere dag bewust iets te geven aan een ander. of dat nu iets materiëls is, een helpend handje of bewuste aandacht.En daar een dagboek van bij te houden. Maar ze deed het wel. En het veranderde haar leven.
Ze stond weer op, deed weer klussen waarmee ze een inkomen naar binnen hengelde, en kon uiteindelijk weer hele stukken lopen.
Kortom lekker Amerikaans. Van wonder naar wonder. Op mijn eigen leven heeft het nooit zo’n grote impact gehad. Maar de geef sfeer, waarin ik met 200 andere vrouwen en een enkele man terecht kwam doet zeker wel iets met je. Ik ben heel benieuwd of ik er, nu ik met kennis over de oorsprong heb, meer uit haal dan voorgaande jaren. Vandaag was het de eerste dag van de Geemaand. Eigenlijk was ik een beetje in paniek, want ik had helemaal niets voorbereid. In de Supermarkt waar ik een broodje koop bedacht ik me dat ik de collega die gisteren ziek is komen werken een opkikkertje wil geven, maar wat? Dan valt mijn oog op het verse jus ‘d Orange persapparaat. En weet ik, dit moet het worden. Een flesje vitamine! Ik plak er nog even een briefje aan met een lief tekstje, en zet het op haar bureau.
Opgelucht haal ik adem, zo is het toch nog goedgekomen met mijn geef actie.
