Dingen met stippen zijn leuker

Dat dingen met stippen leuker zijn, weet iedereen. Of althans dat ik in die overtuiging leef, dat weet iedereen. Zo werd ik ooit op een bruiloft uitgenodigd, toen ik voorzichtig naar de dresscode informeerde werd me verteld dat er geen dresscode was, zolang ik het maar niet in mijn hoofd haalde met polka dots of een hoedje op te komen. Wat dus zoveel betekend als, je mag komen, maar je mag  vooral jezelf niet zijn. Gelukkig denken ze daar bij Alles in Wonderland anders over! Daar weten ze ook dat dingen met stippen gewoon weg leuker zijn. Ze verkopen  namelijk dit super vrolijke ontbijtsetje, met stippen ja! Ik hoef nooit meer bang te zijn dat ik wakker word met een ochtendhumeur. Want met zoveel vrolijkheid verdwijnt dat als sneeuw voor de zon. Zelfs bij iemand die niet van ontbijten houd, sterker nog helemaal niet van ochtenden houd, zoals ik!

Bij het uitpakken van de doos riep Shopvriendin, die kennelijk aanvoelde dat er wat te shoppen viel dat de mok jaloers makkend groot is. Nu ben ik vrij grote mokken gewend, maar ze heeft gelijk, deze is net weer een slag groter. Ik moet moeite doen hem met twee handen te kunnen omvatten. En dat is fijn voor thee freaks zoals wij! Hoewel het inmiddels lunch tijd was hebben we het bordje meteen aan een test onderworpen. En ook dit ondervond onze goedkeuring. Past precies een boterhammetje op. Volgens shopvriendin heeft het kommetje de ideale hoogte voor haar muesli, en zij kan het weten, want zij leeft op dat spul.

Mijn beoordeling?
Word ik er vrolijk van? JA!
Is het nuttig? Je kunt nooit genoeg servies hebben, helemaal niet als het met stippen is!
Doet het wat het moet doen? Meer dan dat, je kunt er en van ontbijten, en je ochtendhumeur verdwijnt! Als dat niet het geval is kun je zelf altijd nog even verdwijnen in de mok!

Nieuwe regels

In huize Artemis zijn 2 nieuwe regels geintroduceert.
Regel 1
Regel 2 

Dus bewaar ik geen spullen meer voor ooit, als er een bijzondere gelegenheid komt. 
Ga ik lekker in bad met mijn Lush bubblebar, die ik een half jaar geleden kreeg! (foto 1)

En neem ik een maskertje als ik daar zin in heb, ik ga geen twee jaar meer wachten tot iedereen eindelijk tijd heeft voor een meidentutavond! (foto 2)

Omdat Ruud Ketelaar zich zorgen maakte dat mijn huis nu voortaan heel saai zou worden met alleen maar nuttige en bruikbare dingen. 
Heb ik speciaal voor hem nog een derde regel in het leven geroepen. 
Maar omdat iedere dag een bijzondere gelegenheid is en ik dus niets meer hoef te bewaren voor een speciaal moment. Gebruik ik mijn chinees porselein gewoon, drink ik die champagne op en draag ik die diamanten. Daarom zou er eigenlijk nog een regel bij moeten komen. 
Verzamelingen kun je ook gebruiken!!!
Misschien dat ik daar later nog een leuke foto onder knutsel.

Maar nu ga ik even een bad nemen met maskertje, die bijzondere badschuim en champagne!

WOT Koffie

Er zijn mensen die er bij zweren, het gretig innemen om te kunnen functioneren alsof het een drug is waar ze verslaafd aan zijn. Liefkozende noemen ze hun bakkie leut het zwarte goud.
Ik snap daar helemaal niets van, ik lust namelijk geen koffie! Mij maak je niet blij met Coffee Company of Starbucks, nu ja, wel als je me hun warme chocolademelk aan bied, die nog echt met melk gemaakt word, en dan een scheutje hazelnootsiroop erdoorheen, slagroom erop en ik ben gelukkig. Dan kan ik weer een maand of drie vooruit.

De Gitarist denkt daar anders over, die ik gek op koffie. Heeft hele theorieën over hoe je het beste koffie kunt zetten en welke malingen en merken voor welk apparaat het meest geschikt zijn. Zo heb ik dus wel een hele collectie koffie in huis en een percolator want die zijn klein en nemen niet zoveel ruimte in beslag. Leuk voor als er bezoek komt. Bovendien vind ik ze er ook wel charmant uit zien. Zo’n potje heeft wel iets weg van een theepotje. En van thee en theepotten hou ik dan weer wel, heel erg veel zelfs!

Overigens vind ik koffie dan weer wel lekker ruiken. En als ik deze leuke gekleurde percolator familie spot vind ik het bijna jammer dat ik geen koffie drink. Gelukkig heb ik ook een hele familie hele leuke theepotten om het leed te verzachten!

Foto: percolators www.allesinwonderland.nl

Foto (sesie) 5 van 30

Het foto per week project neemt nog niet echt de vaste vorm aan die ik van plan was. Misschien heeft dat er ook wel mee te maken dat ik met meer dan de helft van de te fotograferen onderwerpen nog minder dan helemaal niets heb. Dit keer stond er op mijn lijstje….

Something you wore

Ja hallo, ik ben toch geen beautyblogger? Even dacht ik erover het mezelf makkelijk te maken, mijn kastdeuren op te zetten, een foto te maken en er onder te schrijven dat ik dit allemaal vast wel een keertje gedragen heb, ooit. (Hoewel ik weet dat er ergens onderin mijn kast een outfit ligt dat ik voor een themafeestje gekocht had en toen uiteindelijk toch maar niet had aangedaan, dus ik zou een beetje liegen in dat geval)

Tot ik gisteren foto’s toegestuurd kreeg van de dag waarvan ik niet wist dat die komen zou.
De dag dat ik met een chihuachiua in een tas, door de stad heen slenterde. Kan het nog erger? Ja hoor dat kan, het was ook nog eens een roze tas. En wat voor mij persoonlijk nogal een schok was, er was NIEMAND die het VREEMD vond dat IK met zo’n beest rondliep. Iedereen keek alsof het heel NORMAAL was om met een hond in een tas rond te lopen, sterker nog mensen knoopte gezellig een gesprekje met me aan over hoe LEUK het wel niet was, zo’n accessoire op pootjes.

 Daar is hij dan, de foto die bewijst dat ik ooit een hond in een tas gedragen heb.

Ik twijfelde meer aan de hele onderneming dan het hondje zelf. Zat geen beweging in. Zo een wil ik wel als logeerhond, beter dan te terror Jack Russel die een paar jaar geleden mijn hele huis sloopte. Zelfs nadat ik de hele dag met het beest gewandeld had was haar energie niet op en sloopte ze wat nog niet gesloopt was.

Nog even het totaalplaatje!!!!

Nu moet ik vast ook iets over de andere kleding vertellen.
Sjaal, geen idee meer waarvandaan.
Jasje, nep leer Jane Norman, 35 euro (wel drie jaar geleden) Oh en de rits is kapot, hij kan dus niet meer dicht. Ik ben heel erg gehecht aan dit jasje, dus als iemand zoiets weet te vinden met werkende rits, please let me know!!!
Corsetje (zonder baleinen in dit geval) Jane Norman 7,50 in de aanbieding.
Rokje, special made for me by Shopvriendin
Laarzen, 15 euro bij de Tango in de opheffingsuitverkoop
Rode tas, 35 euro Funky House

That’s all Foks

Koninginnedag een fotoverslag

De laatste Koninginnedag dus ben ik toch maar naar buiten gegaan.

Eerst heb ik een rondje over de vrijmarkt gedaan, voor 4,50 ben ik nu de volgende troep rijker. En blij dat ik ben met mijn troep 🙂

Een roman van de Mexicaanse schrijfster Laura Esquivel, eerder schreef zij Rode rozen en tequila.
Een plaat van the Talking Heads <3
En twee theedoeken nog in de verpakking met hysterische print.

Inmiddels had Neelis via Twitter vernomen dat ik buiten was, dat leek hem ook wel een goed idee. Dus zijn we samen aan de sapjes en gebakjes gegaan nadat we een rondje door de stad hadden gelopen.

En leuk dat Neelis dat vond 😉 Hij kwam bijna niet toe aan het opeten van zijn gebakje.

 Voor de gelegenheid mijn Tiara opgezet zodat ik als een echt prinsesje rond kon stampen. En natuurlijk mijn nagels voorzien van een vers lakje, het is niet echt oranje maar ach, wie kan dat wat schelen?

Uiteindelijk voegde er zich een groep bij ons die nogal dynamisch was kwa omvang. Het enne moment stonden we met zijn vijven aan een tafeltje het andere moment waren we met zijn tienen om een ogenblik later weer met zijn viertjes te eindigen met een hapje eten.

Zo ik zit goed hier in het zonnetje. Helaas moest ik de zonnebril na de foto weer terug geven.

fotoserie 4 van 30

Mijn “Photo a week project” kwam een beetje stil te liggen omdat ik de afgelopen twee weken bijna niet meer buiten kwam, de griep en later aanhoudende vermoeidheid zorgde dat ik mijn dagen vooral in en om mijn bed heb doorgebracht. En voor de opdracht die op mijn lijstje stond moest ik nu net naar buiten. Want “Lettebox” was de volgende opdracht. Echt, wie zit daar nu op te wachten?!?

Hoewel ik het thema weinig inspirerend vind ben ik er toch maar op uit gegaan.

Ik krijg nog steeds heel veel post van de vorige bewoners. Die dan in stapeltjes overal in mijn huis belanden. Dat was ik een beetje zat, dus heb ik een rode pen gepakt en overal netjes “retour afzender” opgezet. Laten we hopen dat ik ze nu niet weer terug krijg. (dat is me eerder namelijk al eens overkomen)

Ah kijk, daar is hij al, mijn oude trouwe brievenbusje. Niet eens zo heel erg ver bij mijn huis vandaan. Ik word er altijd een beetje vrolijk van dat ze nog bestaan. Met al dat e-mailen, twitteren, facebooken  en what’s appen tegenwoordig toch een beetje nostalgie. Sinds een tijdje heb ik zelfs weer een penvriendinnetje, helemaal nostalgie. 
Brieven erin!!! Zo, op naar huis.
Mijn eigen brievenbus is weer leeg, nu alle post van vorige bewoners weer weg is. Kom maar op met die post!!!!

Collage, of hoe ik het leven bij de lurven pak

Al een hele tijd was ik bezig met het maken van een collage. Een collage van dingen die ik leuk vind, een collage over wie ik ben, maar bovenal een collage die mijn doelen uitbeelden.

Door mijn hele huis liggen plaatjes die ik had uitgeknipt om in een van de drie collage’s verwerkt te gaan worden. Vandaag ben ik dan eindelijk met lijm in de weer gegaan.

Ik ben Sprookjesjuf, heksje, Alice in Wonderland, die vriendin waarbij iedereen eindeloos kopjes thee komt drinken, troost wil vinden, zijn of haar verhaal kwijt wil, een vrouw van deze tijd met volle agenda en te hippe smartphone, Alice in Wonderland, want het leven blijft een wonder en pas echt de moeite waard als je voor het ontbijt al 7 onmogelijke dingen heb gedacht, ik heb altijd bloemen om mijn fiets heen gewikkeld, hou van mooie spulletjes,  ben liefhebbend, soms dan heb ik behoefte aan rust en natuur, ik draag bijna nooit make-up maar als ik het draag is het in your face, knalrode lippen en ogen zo zwart als ebbenhout, dit jaar heb ik een huis gekocht, mijn paleisje, waarin ik voor een deel de rust kan vinden waar ik naar verlang. Of ik het leven pas bij de lurven ben gaan grijpen op mijn dertigste? Dat weet ik niet. Ik ben nog maar een half jaartje dertig, dus de tijd zal het leren, maar ik voel wel dat het tijd is voor verandering. En die veranderingen laat ik nu eens een keertje niet aan me voorbij gaan. Ik zoek ze op, stel ze in werking, want als ik het laat sudderen blijft het in de weg staan. Ik wil dingen achter me laten. En ondertussen alles opschrijven in een notitieboekje dat altijd in mijn tas zit. Ik wil eindelijk eens die sprong in het diepe gaan wagen en voor Sprookjesjuf niet alleen maar een website hebben maar meer opdrachten binnen slepen, want die maken me vrolijk, geven me energie! En Miss Artemis, die wel een domein bezet houd, maar verder niets doet moet ik ook maar eens naar buiten laten treden. Ik denk erover om heksenconsults te gaan verzorgen, waarin ik kaarten leg, en iets tastbaars mee geef dat bij het thema van de vraag hoort, een steen, een kruid, een yogaoefening voor thuis. Ik weet nog niet precies welke vorm het gaat krijgen. Misschien is het niet voor het eerst, ik heb wel eerder dingen gedaan die ik bijzonder vind, maar na een sleur van werken, wonen, eten en slapen is het wel tijd om het leven opnieuw bij de lurven te pakken!!!!

Foto 3 van 30

Something someone i adore

Nijntje draait in de bioscoop, een goede reden om mijn nichtje van 3 mee te nemen voor haar eerste bioscoop bezoek. Het lijkt er even op dat ons hele plannetje niet door kan gaan. Want mevrouw heeft een beetje overgegeven. Maar even later draagt ze haar mama alweer op dat ze vooral tante Lauwra even moet bellen, dan kunnen we tenminste naar de filmp.

De film heeft een interactief begin, Nijntje vraagt of er al kindjes in de zaal zitten. Nou dat heeft ze geweten. Nichtje lief zit er meteen helemaal in en begint enthousiast te roepen dat ze hier zit, naast mama en tante Lauwra. De ander twee kindjes, het is erg rustig, zijn stukken minder enthousiast. Een rolverdeling die van begin tot het eind zo blijft. Mijn nichtje roept, geeft aanwijzingen en zit er echt helemaal in. Regelmatig roept ze “Oh Knorretje”, en ligt dan helemaal in een deuk, want ze doet Nijntje na. (De rest van de middag blijft ze dit te pas en te onpas doen)

Maar dan doet Nijntje iets stoms. Ze zingt een liedje, maar niet het goede liedje. Nichtje is het er niet mee eens. “Nee hoor, Nijntje, zo moet het niet”, roept ze, en dwars door Nijns nieuwe lied heen begint ze te zingen “Nijntje, lief klein konijntje”. Want dat kan natuurlijk zomaar niet, een nieuw lied. Die malle Nijntje, wat haalt ze zich wel niet in haar hoofd.

Vandaag dus een foto van mijn nichtje in de bioscoop. Want als er iemand adoreble is, dan is het deze kleine meid. Ik hoop nog heel veel van dit soort mooie momenten van eerste keren met haar te mogen delen.

Foto (serie) 2 van 30

Ik had jullie een foto van mijn ontbijt beloofd. Want dat stond nu eenmaal op het lijstje.
Misschien had ik het lijstje niet zo letterlijk over moeten nemen en zelf onderwerpen moeten verzinnen. Maar dat kan hierna altijd nog.

Ik ben namelijk niet zo’n ontbijter, op een normale dagen eet ik geen ontbijt. Heel soms als ik wat tijd heb ren ik langs de AH om een pakje drinkontbijt te halen. Ja ja ja, ik weet het helemaal niet no impact. Eigenlijk zou ik ’s avonds boterhammetjes moeten smeren die ik in zelf genaaide recyclebare boterhamzakjes zou vervoeren. Maar de waarheid is, ik krijg het gewoon niet weg.

In het weekend heb ik dan weer helemaal geen moeite met een ontbijt. Dan kan ik er rustig voor gaan zitten.  Er zo lang over doen als ik wil, en maakt het bovendien niet uit of ik pas om 1 uur ’s middags wil ontbijten. Het is weekend, vrije tijd, het kan allemaal. Bovendien zit hier een erg leuk tentje waar je de hele dag door een ontbijt kunt bestellen, dat erg  uitgebreid en lekker is.

Omdat ik nu vakantie heb zal ik niet flauw doen en braaf een foto plaatsen van iets dat op ontbijt lijkt.

Vooral dat boek is in mijn vakantie een essentieel onderdeel van het ontbijt op bed.Vandaag de laatste 150 bladzijden er doorheen gejaagd. En mijn eeuwige kopje thee, ik kan echt de hele dag thee drinken.

Maar eigenlijk vind ik mijn lunch vele malen interessanter. Vooral ook omdat ik nu weet hoe je zo’n ei van bij de chinees kunt maken. Het grote voordeel daarvan is dat je geen vet gebruikt, je bakt het namelijk op een dun laagje water en een scheutje azijn. Aan de kook brengen, het ei vlak bij de bodem breken, deksel op de pan, twee minuten laten staan en smullen maar……

En uhhhh oh ja, ik heb dus ook iets met hysterisch bedrukt servies. Kan er niets aan doen, onweerstaanbaar. Voor volgende week staat er “something i adore” op het programma. Dan weer wel gewoon op maandag!

Miss Artemis geeft weg, week 1 en 2

Op de site van de verdubbeldame kwam ik het initiatief tegen om in 30 dagen 30 dingen weg te geven. Jullie weten inmiddels hoe ik met 30 dagen projecten ben, ja graag!!! Maar niet 30 dagen achter elkaar. Nee, ik spreid het liever uit over 30 weken. De komende 30 weken ga ik dus iedere week iets weg geven.

Week 1

Heb ik 4 boeken mee genomen om op het heksencafe uit te delen. De heksen in kwestie snapte niet helemaal wat de bedoeling was van mijn uitdeelactie en dachten dat ik ze uitleende. Ze mogen ze best terug geven, maar dan bij voorkeur niet aan mij. En als ze perse terug willen geven dan graag een ander boek.

Ik kreeg bezoek van Debby, die is ook met 4 boeken naar huis gegaan.

Week 2 

Deze frutsels, waar ik een leven over heb gedaan om ze te verzamelen heb ik mee genomen naar mijn werk een uitgedeeld. Het leek wel sinterklaas. 14 blije kinderen en een blije juf.

 Hompeltje en Pompeltje kregen ook een nieuw huis. Deze twee schattige kaboutertjes zijn gemaakt door een van de heksen. Ze leken me ideaal voor mijn collega die mij het versje van Hompeltje en Pompeltje leerde.

Als button freak kreeg ik dit setje ooit cadeau van een vriendinnetje. Ik vind ze mooi, maar ze passen nog beter bij een ander vriendinnetje. Bij een bezoekje aan haar heb ik ze dus aan haar gegeven.