meiden van artemis – Miss Artemis

November geefmaand #dag25

Het wordt steeds moeilijker om geef acties te verzinnen. Natuurlijk sleep ik heen en weer met kopjes thee. Stuur ik kaartjes, en ben ik soms 3 dagen hetzelfde cadeautje aan verschillende mensen aan het geven. Maar kennelijk heb ik mezelf allerlei extra regels opgelegd. Zoals originaliteit, iedere dag keus anders, en iedere dag iets grafisch moois zodat ik er een foto van kan maken die ik op social media kan delen.

Dus zijn er om dingen die ik doe die afvallen omdat ze anders te veel de aandacht naar zich toe trekken. Zo maakte een collega en adventkalender met een cadeautje voor iedreen behalve voor zichzelf. Natuurlijk kon ik het niet laten, dook ik mijn doosje met weggeef frutsels (voor de snailmail) in. En maakte ik ook voor haar een zakje met een cadeautje erin. En kocht ik voor mijn moeder en zusje nog een kleinigheidje voor in de zak van Sinterklaas (voor de mannen heb ik nog heel veel chocolade liggen), omdat nichtje de vorige keren opmerkingen had gemaakt over de hoeveelheid cadeautjes die zij kreeg. terwijl de rest allemaal maar 1 dingetje kreeg. Maar ja daar kunnen ook geen foto’s van komen.

Vandaag besloot ik dus maar om op de BSO en peuteropvang overal papieren goodies achter te laten. Wat kleurplaten in de kleurplaten map, een poster met deurtjes die open kunnen op kruip hoogte, posters met positieve teksten op de deur. Aankleedpoppetjes in de knutselhoek. Overal waar je kunt kijken ligt wel iets.

Ik vind zelf de poster op kruiphoogte nogal een knaller! Wordt er zelf ook helemaal blij van als ik hem zie.

En de liefde kreeg ook nog wat papieren goodies.

Dat slingertje en die poster liggen zo gezellig tussen zijn favoriete hobby spulletjes. i love it!

En uhhhhh dit kan lekker wel op de foto!

Deze week deed ik….

Ik had heel veel lol met Sam, een assistent App die je onder anderen voor jou status updates op Facebook kunt laten zetten. Verder heb ik nog niet echt nuttige toepassingen gevonden.

Kennelijk had ik afgesproken om naar een concert van dEUS te gaan. Maanden geleden al. Oeps, helemaal vergeten. Beetje improviseren om er op tijd te komen maar zeker de moeite waard.

En ik had een Yule feestje. Dit jaar had ik een rol in het ritueel. Heel bijzonder.

Ik kreeg een Yule cadeautje en ik maakte ook een cadeautje voor iemand anders.

Heel de stad hangt vol met de naam van mijn zusje <3

Mijn nichtje werd 1 en ik kreeg de Hello Kitty op mijn stukje taart. Jeeeej.

Kleine meid en ik verwonderde ons over de prachtige etalages die Den Haag rijk is. “Wij houden alleen maar van mooie dingen” riep ze blij toen we de zoveelste over de top etalage bewonderde.

Met de Familie aan het Yule diner. Kleine meid wilde heel graag naast mij zitten. Ahhhh *smelt*

Ik kreeg een heel lief kaartje <3

En ik maakte van een glazen potje een sneeuwbol

Toekomstplannen?

Mijn nichtje van 5 kwam een middagje bij mij spelen in mijn vakantie. Toevallig had ze een studiedag, dus hadden we lekker veel tijd om al onze ritueeltjes uit te voeren. Haar mama werkt bij mij om de hoek, waar ik de kleine meid dan ophaal.

Als we een pannenkoek hebben gegeten bij de Hema, geheel volgens de traditie, wandelen we naar mijn huis. “Tante Laura”, begint de kleine meid, “waarom woon jij eigenlijk in de stad?”. Ik antwoord dat ik het leuk vind om in de stad te wonen. “Maar wil je dan niet dichter bij mij wonen”, vraagt ze zich af. “Want nu moet ik helemaal met de metro en dan ook nog een stuk lopen voordat ik naar jou toe kan”. Natuurlijk lijkt het me gezellig als we dichter bij elkaar zouden wonen, Kleine meid moet deze informatie even verwerken. Dan komt ze met een idee. “Later als ik groot ben, dan kom ik bij jou wonen. In jouw huis”, zegt ze. Ik vraag nog waar ik dan moet wonen als zij in mijn huis komt wonen. Maar daar heeft ze ook over nagedacht. Ik moet daar gewoon blijven wonen. Dan gaat zij kinderen krijgen, en kunnen we samen voor die kinderen zorgen.

Ik vraag nog wat we dan met die kinderen gaan doen. Moet ik die dan ook schminken? Of gaan we daar mee knutselen misschien. Maar daar kan ze nog geen antwoord op geven. Want ze kent haar kinderen nog niet, en ze wil graag dingen met haar kinderen doen die haar kinderen leuk vinden. Het zou alleen wel handig zijn als ik nu even mijn rijbewijs ga halen, want we hebben absoluut ook een auto nodig.

Als ik dit verhaal vertel aan de kinderen op mijn werk die een paar jaar ouder dan haar zijn spreken de kinderen me streng toe. Nee juf, u moet uw toekomstplannen maar niet te erg op dit idee vastpinnen, uw nichtje is nog maar 5, die veranderd nog wel van gedachten.

De kinderen van mijn werk zijn erg slim, ze hebben vast gelijk, maar liever ga ik mee in de fantasie van mijn kleine nichtje. Ik moet maar eens aan rijlessen gaan beginnen 😉

Zusjes

Van de week las ik een blog over 2 zusjes (sorry ik weet niet meer van wie het blog was, omdat het geen blog is dat ik volg). Het blog eindigde met de vraag, en hoe is jouw band met jouw zus(sen)?

Nu ben ik in het gelukkige bezit van 2 zusjes, 3 stiefzusjes en 2 stiefbroertjes. Al met al een drukke bedoening dus. Ik denk dat de band tussen zusjes een van de meest gecompliceerde en boeiende is die er bestaat. Want naast onderlinge strijd, en onenigheid om de gunsten van een of beide ouders is er ook een enorme verbondenheid.

Natuurlijk kan ik mijn zusjes soms achter het behang plakken (en zij mij), maar als iemand anders iets onaardigs over ze zegt, nou dan krijg je met mij te maken. Dat doe je gewoon niet. Het zijn tenslotte wel MIJN zusjes ja, en daar blijf je vanaf.

Mijn zusjes en ik zijn nooit van die vechtzusjes geweest. Natuurlijk hadden we weleens onenigheid, maar we kwamen ook vroeger al, ook altijd voor elkaar op. Als het erop aan kwam dan waren we een team.

Met allebei mijn zusjes deel ik andere dingen. Met mijn middelste zusje ga ik uit lunchen of sporten we samen. Met mijn jongste zusje bezoek ik festivals en concerten. Allebei zijn het totaal andere meiden, allebei doen ze andere dingen. Maar een ding hebben ze gemeen. Het zijn allebei mijn zusjes. En alleen al daarom hou ik van ze.

We lopen de deur niet bij elkaar plat. Maar als we elkaar nodig hebben dan zijn we er voor elkaar. En dat is prettig om te weten. Hoewel we soms elkaar keuzes en beslissingen onbegrijpelijk vinden is er altijd heel veel respect voor elkaar.

Als ik de band tussen ons moet beschrijven zou ik gaan voor hecht, warm en vriendelijk. Ik hoop dat dat nog heel lang zo mag blijven. Meiden, ik hou van jullie!

1 week lang 3 positieve vibes per dag #1

Carolien Geurtsen daagde mij uit om een week lang 3 positieve “vibes” op te schrijven. Nu weten jullie dat ik een uitdaging niet snel uit de weg ga. Dus hier komt ‘ie dan.

1 Haagje Heidh en Tara-Anka Anke vonden dat ik best mijn huis wel even mocht verlaten om een hapje met hen te eten. Ook al voel ik me beroerder dan gisteren, ik vond het ook wel fijn om even onder de mensen te zijn en bij te kletsen met de dames. Als extra bonus kregen we het eten ook nog getrakteerd van een gulle gever. Een bonus die ik best kon gebruiken, want door alle leuke zomer dingen is mijn bankrekening na genoeg leeg.

2 Mijn pompoen staat in bloei, zolang de bloemen er niet afvallen betekend dat dus dat ik pompoenen ga krijgen. En dat vind ik best wel leuk. Ook heb ik eindelijk radijsjes van een formaat dat ergens op begint te lijken.

3 Gisteren had ik na de bijna 2 jaar dat ik hier woon (in September) voor het eerst een gesprekje met de buurvrouw. Uiteindelijk had ze een briefje met haar nummer op mijn deur geplakt, zodat we eens bij elkaar op de koffie kunnen. Vond ik toch wel super lief

Het bovenste schatje vond ik in mijn mailbox, het loombandje daaronder kreeg ik van een peuter, het zwate bandje van Tanja en het gekleurde bandje daaronder van Tyia, mijn penvriendinnetje uit Indonesie, die ik al heb sinds mijn 18e

en nog een extraatje van gisteren, ik vond een brief uit Thailand in mijn brievenbus. Ik was een beetje verbaasd, want ik heb geen penvriendin in Thailand. Wat bleek, ik had een postcard swap gedaan en om dat wat op te leuken zo’n hamster van de AH in de enveloppe erbij gedaan. Dit werd zo welkom ontvangen dat de ontvangster om te bedanken een armbandje opstuurde, en wat plastic beestjes. Ik was echt ontroerd. (kan natuurlijk ook komen omdat ik ziek ben en alles nu ontzettend ontroerend vind.

Omdat ik ze toch al in deze post heb genoemd, en omdat ik gewoon blij ben met hen in mijn leven wil ik Anke en Haagje uitdagen om ook 7 dagen lang 3 positieve vibes met ons te delen.

xxx

Uit de oude doos #2 Ome Willem

De Film van Ome Willem, welk zichzelf respecterend kind uit de jaren ’80 keek er niet naar?!?
En nog steeds hebben we aan een ‘deze vuist op deze vuist’, ‘joepie de poepie’ of ‘lusten jullie ook een broodje poep?’, genoeg om weer even terug de tijd in te gaan. In een tijd waarin er maar 3 netten waren was het niet de vraag of je keek, natuurlijk keek je. En ik dus ook!

Kennelijk deed Ome Willem niet alleen leuk op tv maar ook in het theater. Als ik het me goed herinner (mam, vul me gerust aan als het niet klopt) is dit in het wijktheater van Slinge geweest. Mijn Tante Gon deed daar geloof ik ‘iets’ Wat precies weet ik niet. Maar ik herinner me dat we er vaker naar theater achtige dingen gingen en dat mijn zusje er een keer een gigantische chocolade medaile won.

Mijn zusje was er ook dit keer bij, eigenlijk zou ik met haar op de foto gaan, maar ze vond Ome Willem van zo dichtbij toch wel een beetje eng. Dus zette ze het op een brullen. Daarom sta ik nu op de foto met Fabian, mijn neefje. Toen ze gezien had dat wij de foto overleefde wilde ze toch ook wel. Maar Ome Willem was alweer druk bezig met hele belangrijke dingen. Zoals handtekeningen uitdelen, of op de foto gaan met anderen kinderen. Dus zijn zusje en ik samen op de foto gegaan, zonder Ome willem. Aangezien foto’s toen nog annoloog gemaakt werden, en dat beslist niet goedkoop was dachten mensen nog heel goed na wat ze met die 24 opnames die op een rolletje stonden gingen doen. Dubbel afdrukken gebeurde ook nog niet als vanzelfsprekend Ik denk dus dat die foto bij zusje in het album terecht is gekomen. Ik zal het dus moeten doen met deze foto, en de herinnering aan deze middag.

Trouwen!

Zusje is getrouwd, ze was een echt bruidje, met een witte jurk een sluier en gehakte schoentjes. Mooie haartjes, mooie nageltjes, en een perfecte make-up. Er was ook een meneer in een pak, want trouwen, doe je meestal niet alleen. Of je moet met jezelf willen trouwen, dat schijnt ook best populair te zijn.

Ik moest ook in een mooie jurk, met opgestoken haartjes en mooie nageltjes, want ik was haar getuige. Dat was geen probleem, ik ben namelijk gek op jurkjes. Hoewel ik eigenlijk een jaar geen nieuwe kleren wilde kopen (of voor niet meer dan 50 euro per kwartaal) besloot ik dat ik voor de gelegenheid toch een nieuw jurkje mocht kopen. Er van uit gaand dat zusje maar een keer trouwt.

Het was een mooie dag. De zon scheen, zusje straalde, en haar man had zijn schoenen ook netjes gepoetst. Er werd gelachen, gegeten, gedronken en op aanwijzing van mijn kleine nichtje zelfs een beetje gedanst. Het was mooi om te zien hoe zij iedereen in de dansvloer op vroeg, omdat er naar haar zin veel te weinig werd gedanst. Ze had net nieuwe schoenen, met lichtjes erin, en die moest iedereen natuurlijk zien! Dat er taart was vond ze trouwens ook heel fijn. Alleen snapte ze niet zo goed waarom we zolang naar die taart moesten kijken voordat hij eindelijk eens aangesneden werd. En geef haar eens ongelijk.

(je onder de jurk verstoppen is trouwens ook heel erg leuk)

Kortom het was een geslaagde dag en we verheugen ons nu al op het volgende feestje, gelukkig is zusje ook zwanger, dus komt er vast nog een baby feestje.

Imitatie

Als ik op de wc zit word de deur ineens opengemaakt. Het vrolijke hoofd van mijn nichtje van 4 steekt door de deuropening.

Tante wat ben je aan het doen?
Ik zit op de WC.
Lukt het?
Ja hoor dat lukt.
Geen hulp nodig?
Nee, ik kan het zelf, ik heb geen hulp nodig.

Ze doet de deur weer dicht om hem een paar seconden later weer open te maken.
Als je me nodig hebt sta ik voor de deur, zegt ze, terwijl ze de deur voor een tweede keer dicht doet.

Dus zit ik daar te grinniken op de wc, om dat kleine meisje dat daar zomaar eventjes een geweldige imitatie zit weg te geven van mij. Want had ik vorige week niet nog zo voor haar wc deur gestaan?!? Net als ik bij haar had gedaan bleef ze geduldig wachten tot ik klaar was, ik kon maar eens begeleiding nodig hebben naar de woonkamer. Als ik klaar ben geeft ze me een hand en brengt ze me terug naar mijn plek. Letterlijk en figuurlijk!

Waar wil je eten?

Door de vakantie is mijn rooster anders dan anders. Een of andere onverlaat heeft mij vooral veel vroege diensten gegeven. Waardoor ik ineens middagen vrij ben. Ik weet niet wat ik met die tijd aan moet.Besluit dat ik mijn nichtje toch wel heel erg mis en dat ik haar mee wil ontvoeren naar de bioscoop. Ze is vast nog nooit in de bioscoop geweest. Maar er zijn geen films voor kinderen onder de 6. Nichtje (en vooral haar moeder) vinden het ook wel leuk als ik ze mee uit eten neem. Nu ja, vooruit dan maar.

Jij mag kiezen waar we gaan eten, zeg ik tegen nichtje. En mijn plan was haar te laten kiezen uit 2 eetcafés waar we langs zouden lopen. Dat zij dan mocht aanwijzen welke ze het gezelligst vind. Maar nichtje heeft duidelijk andere plannen. Met haar 3 jaar kijkt ze me aan en zegt, dan wil ik sushi eten. Want sushi is mijn lievelings.