project – Pagina 4 – Miss Artemis

De oude doos #1

Vandaag had ik op Twitter een gesprekje over de Expreszo, een tijdschriftje voor en door homojongeren. Toen der tijd was dat best wel een ding. Internet was opkomend maar werd vooral “gevaarlijk” gevonden. Zoekmachines waren nog niet zo geavanceerd. Er waren wel wat boeken, maar dat die boeken bestonden leerden we dan weer in Expreszo.Kortom wilden we informatie over homo zijn waren we aangewezen op het tijdschrift. En voor contacten met anderen holebi’s was er het Expreszo forum. Een warme community waar ik heel wat uurtje op heb doorgebracht.Uiteindelijk, was alleen een beetje online bijdehand doen tegen elkaar, niet genoeg en werden er heuse forummeetings georganiseerd. Ik was nog jong en mocht niet stad en land afreizen om die meetings te bezoeken. Maar als Mohamed niet naar de berg toe komt, dan komt de berg naar Mohamed. Dus organiseerde ik zelf een forummeting in Rotterdam. Een erg leuke en drukbezochte avond.

Vanaf toen volgde er steeds meer leuke ontmoetingen met mijn forumvriendjes en vriendinnetjes. Gelukkig werd ik ook een beetje ouder en kreeg ik meer bewegingsvrijheid. Uiteindelijk mocht ik ook naar andere steden om uit te gaan, als ik maar zorgde dat ik ergens kon logeren of werd thuisgebracht.

Ik weet niet meer zeker op deze foto nu in de Lollipop in Tilburg is genomen of op een Club Ritz feestje in Utrecht. (Aldo, jij was er bij, weet jij het nog?)

De jongen op de foto heet Thijs, dat weet ik niet omdat ik me dat kan herinneren, maar omdat het bij d de foto staat. En als het goed is is de foto in 2002 genomen. Ik weet wel dat ik met Thijs een gesprek had over hoe handig het was om vrienden te hebben met dezelfde maten als jij, dan kon je namelijk kleding ruilen en er voor weinig geld toch steeds totaal anders uitzien. Ik ben en was klein en tenger van stuk. Dus daar zat nog wel een probleempje. Daarnaast had (en heb) ik vooral homo mannen als vrienden. Dus of dat nu zo’n goed idee is voor kledingruil festijnen?

Thijs beloofde me dat we daar iets aan zouden doen, we zouden vriendinnen gaan zoeken van mijn lengte, sterker nog, hij kende nog wel een paar meisjes die ook niet zo groot waren. Ik geloof niet dat ik Thijs daarna ooit nog IRL heb gezien, en ook in de cyberwereld zijn we elkaar kwijtgeraakt. Zo gaat dat als je jong en onbevangen bent.

In de rubriek de oude doos zal ik steeds foto’s plaatsen met een verhaal erbij uit vroegere tijden. Heb jij ook een oude foto met een verhaal erbij dat je wilt vertellen en past dat niet op je eigen blog? Dan kun je het altijd als gastblog hier plaatsen. Je kunt natuurlijk ook op je eigen blog over je oude foto’s schrijven. Ik hoop jullie te zien en te lezen.

geef maand 2013 #3

13 november

Ik bereid in mijn eigen tijd een activiteit voor op mijn werk voor en neem eierdozen uit mijn privé collectie mee. Mijn hele omgeving spaart die dozen namelijk voor mij op zodat ik naar hartenlust krokodillen kan knutselen met Sprookjesjuf. Ook hebben we vandaag een afscheidsetentje van een van de collega’s uit de invalpool. Eigenlijk was ik niet van plan een cadeautje te geven, maar omdat het geef maand is geef ik mijn laatste reep Tony Chocolonely weg. Een limited edetion die ik nog niet geproefd heb. Als dat geen geven is.

14 november

Er belt iemand op mijn Sprookjesjuf telefoon! Dat is nog nooit gebeurd! Of ik wil komen schminken op een kinderverjaardag. Ik reken geen reiskosten, want ik moest vandaag nog iets geven.

15 november

Een zak pepermunt die ik al eens weg had gegeven krijg ik ineens weer terug. Ik besluit hem mee te nemen naar mijn werk om hem daar in de snoeppot op het kantoor te stoppen. De snoeppot blijkt verdwenen te zijn. Gelukkig hebben de peuterspeelzaal collega’s nog wel een snoeppot te leen.

16 november

Ik bedenk me dat het wel een aardig gebaar is als ik de Gitarist een aantal spullen die hij bij mij heeft achtergelaten terug breng. Ook neem ik mijn schmink mee om zijn neefje en nichtjes van een vrolijk toetje te voorzien als ik mee ga naar een verjaardagsetentje.

17 november

De gitarist heeft geen brood meer, in alle vroegte sta ik op om dat alvast te gaan halen voordat hij wakker wordt zodat we samen kunnen ontbijten.

18 november

Er komt een mevrouw een workshop verzorgen. Eigenlijk vergeet ik altijd om haar iets te drinken aan te bieden. Daarom neem ik me voor om haar dit keer wel een kopje thee aan te bieden. (Overigens is het niet zo dat ze uitdroogt hoor, ik zie haar vaak wel een glaasje water halen, maar de drempel om zelf thee te zetten op een locatie die niet de jouwe is, is toch groter weet ik uit ervaring)

19 november

We hebben cursus, ik neem een pakje koekjes mee om uit te delen bij de thee. Soms zit geven hem nu eenmaal in dat soort kleine dingen.

Geef maand 2013 #2

Het geven is nog niet afgelopen. We geven vrolijk door.

5 November
Visje, die ik al veel te lang niet meer gezien had kwam langs en klaagde over gebrek aan sleutelhangers. Toevallig had ik als afscheidscadeautje van een peutertje een sleutelhanger gekregen die ongebruikt in de kast lag te liggen. Ik vermoede dat die daar nog wel even zou blijven liggen. Dus mocht Visje hem mee nemen.

6 November
Ik had twee vrijkaartjes gewonnen voor de film “Het geheim van Sophia”, een film die gemaakt is omdat er al 25 jaar televisie gemaakt wordt voor het Sophia kinderziekenhuis. Ik heb een van de kaartjes aan mijn moeder gegeven. Mijn verwachtingen waren niet hoog. Ik had het idee dat ze het halve personeel als acteur hadden ingezet ongeacht of je nu kon acteren of niet. Maar dat de organisatie ook zo slecht zou zijn had ik niet kunnen vermoeden. Het was echt een voorstelling bedoeld voor zieke kinderen. Er waren zo weinig stoelen dat ik me bezwaard voelde er gebruik van te maken. Want dan pikte ik vast een stoel in van een ziek kindje. Na dat we een Hello Kitty ijsje hebben gegeten zijn we dus stilletjes weggeslopen.

7 November
Ik besloot om vandaag een rot klusje voor iemand te doen. Op de BSO moesten de punten geslepen worden. Dan heb ik het niet over 1 of 2 potloodjes. Nee, we praten eerder over een stuk of 200 potloden. Ik had te weinig tijd om ze echt allemaal te slijpen. Maar ik ben een heel eind gekomen.

8 November
Heb ik samen met een van de kinderen een mooi knutselwerkje gemaakt van lucifers die nu op hangt in onze BSO ruimte. Oké toegegeven het is geen meesterkunstwerk. Maar we hebben het zelf gemaakt en cadeau gedaan aan de groep.

9 November
Vandaag was een makkie, de gitarist is bijna jarig. Dus ging ik op pad voor een cadeau. Ik haalde een tosti-ijzer omdat zijn oven nog bij mij in de berging staat en hij dus al een jaar geen tosti’s uit de oven heeft kunnen eten. Vanaf nu kan er dus weer genoten worden van gesmolten kaas, als is het dan in een iets andere vorm.

10 November
De gitarist wordt altijd erg blij van ontbijtjes met koffie, fruit en brood. Ik heb dus een ontbijtje voor hem gemaakt. Dat zijn nog eens makkelijke geefacties.

11 November
Op onze Facebook groep Ordinary Witches heb ik een uurtje orakelkaarten voor mensen gelegd. Misschien lijkt het alsof dat niet echt iets geven is. Maar al met al gaat er nog behoorlijk wat energie zitten in het openstellen voor iemand anders, die ik vaak niet echt ken, en het komen tot een antwoord op een vaak ongestelde vraag.

12 November
Op mijn Facebook kreeg ik het verzoek of ik niet iets hekssigs kon doen voor iemand zijn enkel. Nu heb ik op het afgelopen sjamanistisch festival geleerd hoe je vuurballen kunt maken waarmee je iemand kunt helen. Dat klinkt vast heel erg hocus pocus. En waarschijnlijk is het dat ook. Maar niet geschoten is altijd mis. Dus heb ik me teruggetrokken in mijn heksenhuisje en heb ik geprobeerd op afstand te helen. Nu is de betreffende enkel gebroken, dus ik verwacht niet dat hij op wonderbaarlijke wijze ineens genezen is. Maar wellicht heb ik iets van de pijn kunnen wegnemen of iets, als is het maar een klein beetje, kunnen bijdragen in het genezingsproces.

Het valt me op dat ik vooral de spirituele dingen die ik eigenlijk best wel vaak “geef” zelf helemaal niet als geven ervaar. Eigenlijk heb ik helemaal niet heel veel dingen weggegeven die ik anders niet weg zou geven. Ik had gedacht dat ik dit een lastigere opdracht zou vinden. Maar moet tot de conclusie komen dat ik best een gevend persoon ben van nature.

Geef maand #1 2013

De “Buy nothing new month” is nog niet voorbij of de geef maand dient zich alweer aan. Miss Artemis zou Miss Artemis niet zijn als ze deze uitdaging niet ook met twee handen aan zou pakken.

Eerst nog even de status van de Buy nothing new month. Ik heb stiekem wel twee boeken gekocht. Eentje omdat het een van de boeken van een trilogie was die ik compleet wilde hebben. Mijn zoektocht om het boek tweedehands te scoren faalde jammerlijk en ik wilde het perse lezen. Een ander boekje omdat ik al heel lang op zoek was naar een Nederlandse vertaling van dit boekje en daar nu zomaar tegen aan liep. Terwijl het ook nog eens onwaarschijnlijk laag geprijsd was. Daarnaast heb ik wat nepbloemen gekocht omdat ik die anders toch direct na deze maand zou gaan halen. Aangezien ik ze nodig heb voor een huiswerkopdracht van de godinnencursus. Voor de rest hebt ik echt niets nieuws gekocht. Ik moet wel toegeven dat het meehielp dat ik een enorme rekening van de Ortodontist kreeg en dus even echt iets minder te besteden had.

Dan nu de geefmaand. Het is dus de bedoeling dat ik in November iedere dag iets weg geef. Of dat nu iets materieels of iets immaterieels is maakt niet zoveel uit. Het gaat om de ervaring van het geven. Hier schreef ik al meer over wat de bedoeling van de maand precies is.

Ik zal jullie niet iedere dag met een stukje vermoeien. Maar om de paar dagen vertellen wat ik tot nog toe heb mogen geven. En natuurlijk begin ik bij het begin.

1 november

Laura Caja Artemis

1 november via mobiel

November geef maand, ik zit mezelf af te vragen wat ik eens weg zal geven. Tot ik me realiseer dat ik al bijna 2 uur jaarkaarten voor mensen aan het trekken ben. Alsof dat geen geven is. Op 1 November 2013 heb ik dus weggegeven tarot readings.

Daarna heb ik op mijn werk een mooie kleurplaat ingekleurd en aan mijn moeder cadeau gedaan. Heb ik samen met mijn moeder een kaartje gekocht voor een vriendin die anders niet mee kon naar een feestje en heb ik aan random mensen van die glow in the dark sticks uitgedeeld. Wat leuke gesprekjes met hilarische wendingen opleverden.

2 November

Heb ik nog eens twee jaarkaarten weg gegeven en schreef ik een gastblog voor Liv over de geef week. Liv haar vaste gastblogger kon door omstandigheden niet bloggen en ze was naarstig opzoek naar een gastblogger. Zo wordt geven me wel heel makkelijk gemaakt.

3 November

Weer twee jaarkaarten getrokken voor mensen. Mijn moeder komt op het idee om de dames van de godinnencursus een Roos te geven. We kopen twee bossen met rozen en delen uit. De vrouwen reageren super lief en verrast.

4 November

Oke, ik geef toe het begint een beetje saai te worden. Maar ook vandaag heb ik een jaarkaart voor iemand getrokken. Het is er nu eenmaal de periode voor. Verder voelde ik me vandaag te ellendig door ongesteldheid en te weinig slaap om heel actief dingen weg te geven. Morgen weer een dag.

Buy nothing new monht 1

Ik heb me aangemeld voor de Buy nothing new month. Een spontane opwelling op de laatste dag van September. Even dacht ik er niet aan dat deze uitdaging al op 1 oktober zou beginnen. Dat ik dus niet meer kon smokkelen door nog even snel de dingen te kopen die ik graag wilde hebben vergat ik dus maar even. Nee, ik sprong in het diepe.

Over de mail krijgen we opdrachten binnen die we deze maand kunnen uitvoeren. Deze maand staat in het teken van opruimen en inventariseren wat je hebt. Want niets nieuws kopen betekend genieten van wat je al hebt. Alleen voel ik niet genoeg energie voor een grote schoonmaak. Dus loop ik af en toe een rondje door mijn huis en mik wat dingen waarvan ik denk dat ik ze niet meer nodig heb in een doos. Tot nog toe zitten er twee dvd’s in de doos. Wat al aangeeft dat ik niet heel fanatiek bezig ben. Want ik bezit echt wel meer dat ik niet perse meer hoef.

Aangezien ik niet heel materialistisch ben ingesteld leek het me een makkie. Een maand geen nieuwe dingen kopen. Maar al snel dacht ik aan de nieuwe laptop die ik wilde kopen, en die 2 boeken uit die serie die ik nu aan het lezen ben. En mijn zusjes zijn ook nog jarig deze maand, die wil ik wel een mooi cadeau geven. Ik kan toch niet met een tweedehands dingetje aan komen zetten omdat ik zo nodig een ikkoopeenmaandjenietsmaand moet hebben in de maand dat zij jarig zijn.

En toen ik net langs de Kruidvat liep en zag dat je het tweede verzorgingsproduct voor een euro kon kopen wilde ik toch ook wel heel erg graag naar binnen lopen om van deze aanbieding gebruik te maken. Mijn dagcrème is zo goed als op. En mijn budget door wat tegenslagen een beetje krap. Dus deze aanbieding kon ik toch niet laten lopen? Om nog maar te zwijgen over die hele stapel leuke kinderboeken die me te gemoed lacht omdat het nu eenmaal kinderboekenweek is.

Kortom ik ben nog maar drie dagen bezig en het is al een heuse uitdaging. En dat, had ik dan weer niet van mezelf verwacht!

Miss Artemis geeft weg week 3

Hennes en Maurits heeft een actie, als jij je oude textiel inlevert krijg je een kortingsbon van 15 procent op je volgende aankoop. Toevallig ben ik net verhuisd en heb ik toen mijn kledingkast eens onder handen genomen. Het resultaat? 3 vuilniszakken vol kleding die in mijn kelder stonden te wachten tot ik er een goed doel voor vond. Want zomaar weg gooien is ook zo zonde.

Dus ik naar de H&M om te informeren wat zij met die kleding gingen doen. Het zag er goed uit. Voor iedere vezel hadden ze een bestemming. Eerst word er een selectie gemaakt van kleding die er nog goed uit ziet of die makkelijk te repareren is. Die word wereldwijd verdeeld over tweedehandswinkeltjes. De kleding die te kapot is word gebruikt om nieuwe textiel van te maken, en de vezels die dan nog over blijven schijnen in de landbouw prima gebruikt te kunnen worden.

Omdat ik het graag steun dat een groot bedrijf als H&M duurzaamheid onder de aandacht brengt, en omdat ik er oprecht van overtuigd ben dat mijn kleding op deze manier een goede bestemming krijgt besluit ik dat dat deze week mijn weggeef doel gaat worden.

De vuilniszakken worden verdeeld over 8 tassen, en de kortingsbonnen worden uitgedeeld aan mensen in mijn directe omgeving die even iets minder te besteden hebben. Een van de rokjes word er nog even uitgevist en weggegeven aan een vriendinnetje. Het was mij een paar maten te groot en daardoor bijna nooit gedragen.

Dat ruimt lekker op!

Foto 3 van 30

~~Something~~ someone i adore

Nijntje draait in de bioscoop, een goede reden om mijn nichtje van 3 mee te nemen voor haar eerste bioscoop bezoek. Het lijkt er even op dat ons hele plannetje niet door kan gaan. Want mevrouw heeft een beetje overgegeven. Maar even later draagt ze haar mama alweer op dat ze vooral tante Lauwra even moet bellen, dan kunnen we tenminste naar de filmp.

De film heeft een interactief begin, Nijntje vraagt of er al kindjes in de zaal zitten. Nou dat heeft ze geweten. Nichtje lief zit er meteen helemaal in en begint enthousiast te roepen dat ze hier zit, naast mama en tante Lauwra. De ander twee kindjes, het is erg rustig, zijn stukken minder enthousiast. Een rolverdeling die van begin tot het eind zo blijft. Mijn nichtje roept, geeft aanwijzingen en zit er echt helemaal in. Regelmatig roept ze “Oh Knorretje”, en ligt dan helemaal in een deuk, want ze doet Nijntje na. (De rest van de middag blijft ze dit te pas en te onpas doen)

Maar dan doet Nijntje iets stoms. Ze zingt een liedje, maar niet het goede liedje. Nichtje is het er niet mee eens. “Nee hoor, Nijntje, zo moet het niet”, roept ze, en dwars door Nijns nieuwe lied heen begint ze te zingen “Nijntje, lief klein konijntje”. Want dat kan natuurlijk zomaar niet, een nieuw lied. Die malle Nijntje, wat haalt ze zich wel niet in haar hoofd.

Vandaag dus een foto van mijn nichtje in de bioscoop. Want als er iemand adoreble is, dan is het deze kleine meid. Ik hoop nog heel veel van dit soort mooie momenten van eerste keren met haar te mogen delen.

Je bent mooi

Van morgen hing metrostation Capelsebrug vol met post it’s. Ik kon niet zien wat er op stond, want het is een station waar ik alleen maar voorbij rij. Terwijl ik me afvroeg wat er op stond, en mijn fantasie op hol sloeg was ik te laat om er een foto van te maken.

Hoewel ik heus wel snap dat het zeer waarschijnlijk een voorgedrukte reclame stunt is, fantaseerde ik hoe op ieder briefje iets unieks stond in mooie handgeschreven lettertjes. Zoals ik ze zelf ook regelmatig heb achtergelaten op menig damestoilet. Geïnspireerd door de dames van “je bent mooi”.

Want wat is er nu leuker dan zomaar onverwacht een lief briefje te vinden dat je verteld dat jij dus echt wel even meer dan de moeite waard bent?

Afscheid

Mijn collegaatje is nog geen week weg of het volgende afscheidsetentje dient zich alweer aan. Op een december is mijn leidinggevende voor het laatst. Je zou zeggen dat je er aan wend, afscheid nemen, opnieuw beginnen. Maar het kost me steeds meer moeite. In de bijna vijf jaar dat ik hier werk heb ik zes verschillende leidinggevende gehad en heb ik een stuk of acht collega’s zien komen en gaan.

En iedere keer heb ik me flexibel opgesteld, paste ik me aan aan de nieuwe omstandigheden. Maar ik begin steeds meer te merken dat de rek eruit is. Dat ik me niet meer aan kan passen. Dat ik moe ben, zo moe. En hoe ik ook slaap, ik krijg het niet bijgeslapen.

Ondertussen probeer ik mezelf op te vrolijken met kleine behapbare projectjes. Weer beginnen met bloggen. Foto’s maken voor mijn vroegere penvriendinnetje uit Indonesië. Ik heb mezelf tot doel gesteld haar iedere dag een foto te sturen van iets dat typisch Nederlands of iets dat typisch mij is. Ze reageert zo enthousiast dat het bijna lijkt alsof ik iets heel verantwoords doe.Iets waarop echt iemand zit te wachtten.