Categorie: Uit de oude doos

Uit de oude doos, Istanboel

Op mijn laptopje zie ik foto’s voorbij komen van voorbije tijden. Als ik die foto’s voorbij zie komen wordt ik weer overspoelt door herinneringen en ben ik in gedachten weer even daar. In het moment waarop de foto werd genomen, soms in oorden hier ver vandaan. Andere keren op plekken die nu dichterbij zijn dan toen. Ik neem jullie graag mee op reis door mijn herinneringen.

Deze foto is ergens in de omgeving van Istanboel genomen. Eigenlijk zou ik niet mee gaan op deze reis. Mijn vriendinnetje van toen had mij nog niet voorgesteld aan haar ouders. Sterker nog, ze had haar ouders nog helemaal niet verteld dat de mogelijkheid bestond dat ze vriendinnetjes had. Haar vriendin voor mij had ze angstvallig weggehouden.

Zij zou met haar ouders, broer en zijn vriendin op vakantie gaan. Ik geloof dat het ter ere van een zoveeljarig huwelijk was, of iets met verjaardagen. Broer en zijn vriendin gooide echter roet in het eten en verbraken hun relatie vlak voor deze reis. Aan de kinderen werd gevraagd of ze niet iemand anders mee konden nemen. Iemand van de scouting of zo, waar ze allebei opzaten.

Vriendin lief vond dat echter wel een goede gelegenheid om mij in de familie te introduceren. Ik moest nog wel even auditie komen doen. Omdat ik graag een goede indruk wilde maken had ik me zo “normaal” mogelijk gekleed. Maar al bij de eerste happen riep mijn schoonmoeder to be, “jij bent toch zo’n Gothic meisje?”. Ik voelde me betrapt. En vroeg me af waar ze dat dan aan had kunnen zien. Ik mompelde iets als “Gothic is wel een stijl die ik erg kan waarderen, ja”. “Oh cool!”, reageerde de schoonmoeder to be. En er volgde een leuk gesprek over de Gothic subcultuur en literatuur.

Ik was aangenomen in de familie en mocht mee op reis. Mijn vriendinnetje maakte deze foto terwijl ik over het water kijk naar weet ik het wat. Ik geloof dat ze vooral mijn rode haar dat afsteekt tegen het blauw van het water mooi vond. Ik vind de mijmering erin wel mooi. Waar zou ik aan hebben zitten denken? Bijna jammer dat ik dat niet meer weet.

Uit de oude doos, old friends

Ach, al die oude foto’s van dagen die geweest zijn. Ik kijk er niet naar terug met weemoed, maar met een glimlach op mijn gezicht. Omdat ik weet dat het ooit mijn dagen waren en dat er nog zoveel mooie dagen in het vooruitzicht zijn. Dagen waarop ik foto’s zal maken, die ik dan later met een glimlach op mijn gezicht zal bekijken. En heel misschien zal ik er ook wel over bloggen. Over een jaar of 10. 
Deze foto is genomen in Apollo, een homojongerenvereniging in Rotterdam waar ik jaren als vrijwilliger actief geweest ben. Als activiteitencommissie, als introductiecommissie en als bestuur. Zelfs nog even een blauwe maandag als voorzitter.
 Op deze foto staan 2 van mijn oudste vrienden. Links ziet u high school lover die ik leerde kennen op de middelbare school tijdens een proeflesje judo. Hij gooide mij om en zei “ha ik heb je”, ik worstelde me onder hem uit en zei “dat had je gedacht”. U snapt vanaf dat moment ontstond er een onverwoestbare vriendschap. Toen ik uit de kast kwam was er even een deukje in de vriendschap, gelukkig kwam hij een paar jaar later zelf ook uit de kast en werd de vriendschap weer hernieuwd. En uhhhh oh ja, ik ben een dag ouder dan hij.
Rechts ziet u Neelis. Terugrekenend moet ik hem kennen vanaf dat ik 7 ben en hij schuin tegenover mij kwam wonen. We zaten op dezelfde basisschool, en later ook op dezelfde middelbare school. Uit onze kindertijd heb ik niet heel veel herinneringen. Aan onze schooltijd des te meer. Uiteindelijk had hij door dat ik uit de kast was gekomen, al wist hij dat niet helemaal zeker. Hij trok de stoute schoenen aan en schreef me een briefje dat hij af hoopte te geven in stilte. Helaas waren de buren net bij ons in de tuin voor een BBQ. Die buren hadden overduidelijk nog niet in de gaten dat ik inmiddels uit de kast was en uitsluitend meisjes date, want ze begonnen te joelen, oeeeeeh hij is op je verliefd. Nu waren Neelis en ik dat stadium allang voorbij. Er waren al gesprekken geweest over wie wie eventueel leuk zou kunnen vinden. En ook of dat dan al dan niet zou werken. Ik besloot dat dat niet zou werken. Vrienden zijn was beter. Er kon dus niets anders op het briefje staan dan dat hij homo was. Mijn teleurstelling was dan ook groot toen hij niet homo maar bi meende te zijn. Ik geloof dat hij daar inmiddels op teruggekomen is. Ik ben meteen naar zijn huis toegerend met een stapeltje Expreszo’s onder mijn arm. (een tijdschrift voor homojongeren) En een aantal goede websites waar hij informatie kon vinden over jong en homo zijn. Ik had tenslotte een missie. Ik geloof dat hij het wel fijn vond dat ik hem onder mijn hoede nam. 
Ik mis de derde belangrijke man uit mijn leven nog. Romeo. Ik denk dat hij de foto maakt. Romeo zat bij mij op toneelles en bij High School lover in de klas op de basisschool. Wij zijn samen uit de kast gekomen met de hulp van Marinus, mijn oude huisgenoot. Die zat bij mij op school en was al uit de kast. Hoewel het contact op het moment niet bestaand is hoort hij ook in het rijtje belangrijke mannen in mijn leven thuis. 
In die tijd had ik weinig meisjes vriendschappen. En nog steeds heb ik niet veel vriendinnen. Niet iets waar ik bewust voor gekozen heb, maar iets dat ontstaan is. Volgens Romeo ben ik one of the guy’s, maar dan met een jurkje aan. Hij zegt vaak dat hij mij behandeld als een soort man. Ik heb geen idee wat voor een soort man dat dan is. Waarschijnlijk het soort man dat jurkjes draagt 😉
p.s
Guy’s i love you, en ik ben blij dat jullie in mijn leven zijn of in mijn leven zijn geweest.

p.s 2

Pffff, waarom worden de foto blogjes altijd zo anders dan ik van te voren bedacht. Het lijkt alsof de verhalen vanzelf geschreven worden zodra ik in mijn herinneringen ga graven.

uit de oude doos, skippyballen bij de pleinbioscoop

Pleinbioscoop in Rotterdam. Met een speciale gay-editie. Optredens van Imca Marinna, Loes Luca die de boel aan elkaar praat en een heuse bingo georganiseerd door café de Keerweer. Maar het allerleukste waren de skippyballen. Neelis en ik besloten een wedstrijdje te skippyen. 
Na enige tijd raakte ik hopeloos achter. Maar ik deed mijn best om Neelis in te halen
 
Even leek dat effect te hebben. 
Maar uiteindelijk verloor ik grandioos. Wie die meneer is die op bijna alle foto’s mee staat te kijken weet ik niet. Ik weet niet of iemand anders van ons groepje dat wel weet. Ik zeg groepje want we waren natuurlijk niet maar met zijn tweeën. 
Highschoollover en Roos waren er ook bij. En Aldo ook, want die maakte al deze foto’s. 
Ik gaf nog even een optreden weg. Altijd leuk een balpen als microfoon gebruiken. Welke film we gezien hebben weet ik niet meer. Volgens mij was het het jaar na Fucking Amal. Wel weet ik nog hoeveel we hebben gelachen. En hoeveel liefde ik voelde voor de mensen waarmee ik was. Gelukkig zie ik de meeste mensen nog met enige regelmaat. En uhhhh Neelis eigenlijk vind ik dat het nu wel eens tijd word om jou in te makken tijdens een skippy wedstrijd. Dus heb je van de zomer nog een gaatje? Ik zorg voor de picknick! 

Uit de oude doos, zelfportret in het vondelpark

Het is zaterdag en dus weer tijd voor een foto uit de oude doos. Want ook al plog ik dan al een hele week en worden jullie vast helemaal gek van al die foto’s, ik vind het nu ook wel eens leuk om een rubriek door te zetten. Om iets van structuur te vinden in mijn bloggers bestaan. Zodat jullie, ja jij, en jij, daar op die stoel ook eens weten waar ze aan toe zijn.

Dit keer neem ik jullie niet zo heel ver mee terug de tijd in. 14 mei 2011 staat er op Facebook bij de plaatsingsdatum. En ik vermoed dat dat vrij dicht zit bij de datum waarop de foto’s ook echt gemaakt zijn. In het Vondelpark met de Gitarist die ik toen nog maar net kende.

Waarom ik vandaag dan toch voor deze foto koos? Dat zit zo, de foto koos mij. Een vriend van de Gitarist vond het nodig om uit deze serie een foto van grappig commentaar te gaan voorzien. Waardoor er ineens heel veel mensen iets van de foto vonden. Ik zelf natuurlijk ook. Want dat semi nonchalante plukje in mijn oog staat natuurlijk wel heel erg sexy. Zoiets moet ik echt weer met mijn haar gaan doen.

Google+ of google drive, ik kan dat nooit zo goed uit elkaar houden vind het ook nodig om van alles met mijn foto’s te doen. Sneeuw plakken op strand foto’s. Collage’s maken. Je kunt het zo gek niet bedenken of google doet het mijn foto’s aan. En besloot dat dus met bovenstaande foto’s te doen, precies nu. Kennelijk is het dus tijd om aan de wereld te laten weten dat ik weleens in het Vondelpark kom, en dat ik ook toen, in 2011 al selfies maakte. Alleen had dat toen nog niet zo’n verschrikkelijke naam nodig. Je noemde het gewoon zelfportret. Niets mis mee lijkt mij zo! 
En uhhhh als ik die foto’s zo zie krijg ik zin in zomer, en foto’s in het Vondelpark. Jullie ook? 

Uit de oude doos #2 Ome Willem

De Film van Ome Willem, welk zichzelf respecterend kind uit de jaren ’80 keek er niet naar?!?
En nog steeds hebben we aan een ‘deze vuist op deze vuist’, ‘joepie de poepie’ of ‘lusten jullie ook een broodje poep?’, genoeg om weer even terug de tijd in te gaan. In een tijd waarin er maar 3 netten waren was het niet de vraag of je keek, natuurlijk keek je. En ik dus ook!

Kennelijk deed Ome Willem niet alleen leuk op tv maar ook in het theater. Als ik het me goed herinner (mam, vul me gerust aan als het niet klopt) is dit in het wijktheater van Slinge geweest. Mijn Tante Gon deed daar geloof ik ‘iets’ Wat precies weet ik niet. Maar ik herinner me dat we er vaker naar theater achtige dingen gingen en dat mijn zusje er een keer een gigantische chocolade medaile won.

Mijn zusje was er ook dit keer bij, eigenlijk zou ik met haar op de foto gaan, maar ze vond Ome Willem van zo dichtbij toch wel een beetje eng. Dus zette ze het op een brullen. Daarom sta ik nu op de foto met Fabian, mijn neefje. Toen ze gezien had dat wij de foto overleefde wilde ze toch ook wel. Maar Ome Willem was alweer druk bezig met hele belangrijke dingen. Zoals handtekeningen uitdelen, of op de foto gaan met anderen kinderen. Dus zijn zusje en ik samen op de foto gegaan, zonder Ome willem. Aangezien foto’s toen nog annoloog gemaakt werden, en dat beslist niet goedkoop was dachten mensen nog heel goed na wat ze met die 24 opnames die op een rolletje stonden gingen doen. Dubbel afdrukken gebeurde ook nog niet als vanzelfsprekend Ik denk dus dat die foto bij zusje in het album terecht is gekomen. Ik zal het dus moeten doen met deze foto, en de herinnering aan deze middag.

De oude doos #1

Vandaag had ik op Twitter een gesprekje over de Expreszo, een tijdschriftje voor en door homojongeren. Toen der tijd was dat best wel een ding. Internet was opkomend maar werd vooral “gevaarlijk” gevonden. Zoekmachines waren nog niet zo geavanceerd. Er waren wel wat boeken, maar dat die boeken bestonden leerden we dan weer in Expreszo.Kortom wilden we informatie over homo zijn waren we aangewezen op het tijdschrift. En voor contacten met anderen holebi’s was er het Expreszo forum. Een warme community waar ik heel wat uurtje op heb doorgebracht.Uiteindelijk, was alleen een beetje online bijdehand doen tegen elkaar, niet genoeg en werden er heuse forummeetings georganiseerd. Ik was nog jong en mocht niet stad en land afreizen om die meetings te bezoeken. Maar als Mohamed niet naar de berg toe komt, dan komt de berg naar Mohamed. Dus organiseerde ik zelf een forummeting in Rotterdam. Een erg leuke en drukbezochte avond. 
Vanaf toen volgde er steeds meer leuke ontmoetingen met mijn forumvriendjes en vriendinnetjes. Gelukkig werd ik ook een beetje ouder en kreeg ik meer bewegingsvrijheid. Uiteindelijk mocht ik ook naar andere steden om uit te gaan, als ik maar zorgde dat ik ergens kon logeren of werd thuisgebracht. 
Ik weet niet meer zeker op deze foto nu in de Lollipop in Tilburg is genomen of op een Club Ritz feestje in Utrecht. (Aldo, jij was er bij, weet jij het nog?) 
De jongen op de foto heet Thijs, dat weet ik niet omdat ik me dat kan herinneren, maar omdat het bij d de foto staat. En als het goed is is de foto in 2002 genomen. Ik weet wel dat ik met Thijs een gesprek had over hoe handig het was om vrienden te hebben met dezelfde maten als jij, dan kon je namelijk kleding ruilen en er voor weinig geld toch steeds totaal anders uitzien. Ik ben en was klein en tenger van stuk. Dus daar zat nog wel een probleempje. Daarnaast had (en heb) ik vooral homo mannen als vrienden. Dus of dat nu zo’n goed idee is voor kledingruil festijnen? 
Thijs beloofde me dat we daar iets aan zouden doen, we zouden vriendinnen gaan zoeken van mijn lengte, sterker nog, hij kende nog wel een paar meisjes die ook niet zo groot waren. Ik geloof niet dat ik Thijs daarna ooit nog IRL heb gezien, en ook in de cyberwereld zijn we elkaar kwijtgeraakt. Zo gaat dat als je jong en onbevangen bent. 
In de rubriek de oude doos zal ik steeds foto’s plaatsen met een verhaal erbij uit vroegere tijden. Heb jij ook een oude foto met een verhaal erbij dat je wilt vertellen en past dat niet op je eigen blog? Dan kun je het altijd als gastblog hier plaatsen. Je kunt natuurlijk ook op je eigen blog over je oude foto’s schrijven. Ik hoop jullie te zien en te lezen.