Dit jaar doe ik voor het eerst mee aan de Zero plastic week. Ik streef er naar helemaal geen plastic te gebruiken. Maar bij nader inzien is dit moeilijker dan ik dacht. Want ik sta op en zet mijn plasticbril op. Neem mijn vitamine d pillen in, die verpakt zijn in plastic. Poets mijn tanden met een plastic tandenborstel. Gelukkig ben ik gisterenavond al in bad geweest, anders had ik me met een plastic scrubsponsje gewassen met vloeibare zeep uit een plasticflacon. Ik kleed me aan en hoop dat er in mijn kleding geen plastic zit,maar ik vrees het ergste. Vis mijn beugelelastiekjes uit hun plasticverpakking. Terwijl ik een banaan van de fruitschaal pak voor onderweg, gelukkig, daar kan weinig aan mis gaan. Maar dan, beleg ik een boterham die uit een zak komt die voor de helft van plastic is met kaas met een plastickorst. Ik zoek mijn tas en bedenk me dat deze, je raad het al, ook van plastic is.
Als ik eindelijk de deur uit ben bedenk ik me dat het nu niet meer fout kan gaan. Maar als ik mijn plastic ov-chipkaart uit mijn plastic portemonnee pak om in te checken bij een plastic incheckpaal weet ik dat het nog een hele uitdaging gaat worden. Terwijl ik op een plasticstoeltje zit, maak ik met een plastic pen aantekeningen in mijn plastic notitieboekje voor dit blog, dat ik later zal uitwerken op mijn plastic laptop.
Ik ben nog geen twee uur wakker en mijn leven is al plastic fantastic. Ik woon in een plastic hemel. Waarin alles, behalve ik zelf van plastic lijkt te zijn.
(En daar ga ik deze week dus verandering in brengen! Hoe? Blijf lezen!)
Je bril is van kunstof!!!
En kunstod is niet per definitie plastic!!!
Hoe is het met de bonen??
Volgens mij lieg jij er wat plastic bij, maar dat is schrijversvrijheid!
Nee hoor ook mijn tas is van plastic al zou je dat niet zeggen