Het lijkt zo makkelijk. Gewoon even een maandje niets nieuws kopen. Maar dan lijken alle dingen die op mijn lijstje staan omdat ik ze nodig heb ineens nu in de aanbieding te zijn of in de kleur waar ik al zolang op aan het wachten was.
Zo ben ik al een tijdje op zoek naar een deurmat voor bij de voordeur, zodat mensen hun voeten kunnen vegen voordat ze naar binnen komen. Maar ik wilde wel een leuke. En nu bij de Hema ligt daar een mat met stippen voor 5 euro! Dat kan ik toch niet laten liggen? Ik heb mezelf nu eenmaal in deze uitdaging gestort, dus ik laat hem wel liggen. Maar diep in mij hoor ik een stemmetje dat gilt, waarom nu? Wat doe ik mezelf toch aan?
En dan een percolator voor meer dan 1 Ā kopje, in een vrolijk kleurtje. Hoe lang ik daar al niet naar op zoek ben. Zelf drink ik geen koffie, maar als ik bezoek heb dan zijn dat toch vaak mensen die met zijn tweetjes koffie willen. Ik heb nu een percolator voor 1 persoon, die dan weer even moet afkoelen voordat ik weer opnieuw koffie kan zetten. Niet handig dus. Daarom wilde ik een grotere percolator voor erbij. Maar omdat ik er wel tegen aan moet kijken wilde ik dan op zijn minst een exemplaar dat er een beetje leuk uitziet. Iedere keer loop ik de Xenos binnen om te zien dat ze er niet zijn, maar uitgerekend nu staat het hele schap vol. En weer sta ik met mezelf in dubio. Mag ik iets ook niet kopen als ik er echt al heel lang naar op zoek ben. Ik kijk mezelf streng aan. Nee Laura, ook dan mag je het niet kopen.
Zonder spullen keer ik terug. Ergens voel ik me best dubbel. Trots omdat ik de verleiding heb weerstaan. Maar ook een beetje dom omdat ik naar deze dingen al zo lang op zoek ben.
Het valt nog niet mee, dat wereldje verbeteren š
Dat heb ik gelukkig nog niet voor gehad, maar ik kan me inbeelden dat het stom lijkt en vervelend is! Je hebt het alvast goed gedaan door het niet te kopen š