Eerst willen we dat onze kinderen overal bereikbaar zijn en geven we ze een telefoon,met onbeperkt toegang tot het internet, vervolgens zeuren we dat onze kinderen overal bereikbaar willen zijn.
Persoonlijk vind ik dat nogal krom. Ja, met een smartphone kun je altijd en overal online zijn. En ja, de verleiding is dan ook groot om dat altijd en overal te doen. Maar kunnen die kinderen er wat aan doen? Hebben wij ze ooit opgevoed met het idee dat je niet altijd en overal bereikbaar hoeft te zijn? Zelfs niet als het wel kan?
Waarom gelden regels die ooit normaal waren nu ineens niet meer? Als je bij een balie kwam en de persoon achter de balie was jou aan het helpen, terwijl ondertussen de telefoon ging, dan werd die niet opgenomen! Tenzij er toestemming aan jou werd gevraagd, en weet je wat er dan gezegd werd? Heeft u een moment? Want het was algemeen bekend dat een persoon die jij kon aanraken voor ging op een persoon die je niet kon aanraken.
Als we dat soort regels nu eens met elkaar afspreken? Gewoon die telefoon niet opnemen terwijl je gezellig met vrienden een drankje zit te doen op een terrasje. Echt menselijk contact met mensen die je aan kunt raken voorrang geven op mensen die ergens anders zijn? Als we nu eens beginnen met opvoeden in plaats van zeuren. Als we nu eens met elkaar in dialoog gaan en zelf ook het goede voorbeeld geven?!?!
En nee, ik ben echt geen heilige, ik what’s app, sms, facebook, wordfeud en telefoneer ook als ik met andere mensen ben. Maar steeds vaker merk ik hoe fijn het is om tijdens een dagje Efteling echt in de Efteling te zijn. Om op dat terrasje mijn telefoon eens niet op tafel te hebben liggen. Gewoon om echt contact voorrang te geven!
