(of laat ik ook eens een mening hebben)
Dat Koningslied vond ik bij eerste beluistering al helemaal niets. Het was meer iets voor een geliefde dan voor een Koning, het klinkt alsof we massaal verliefd zijn op de beste man. Voorzichtig Tweete ik dat. Want ik was er van uitgegaan dat het aan mij lag, dat de rest van Nederland het helemaal geweldig zou vinden.
Maar ik was niet de enige die het niets vond. Twitterend Nederland was het er bijna unaniem over eens dat het lied het niet helemaal was. “Het is meer iets voor een ouder naar zijn kind” las ik bijvoorbeeld. Daarnaast waren er mensen die kritiek hadden op de grammatica, de taalfouten en inhoudloosheid van het lied. Iedereen maakte grapjes over stamppot bij het ontbijt en drie vingers in de lucht voor Willem Lex werd al snel drie vingers op je tiet voor Maxima. Hou je veilig is de nieuwe afscheidsgroet geworden.
Sylvia Witteman wenste niet langer een onderdaan van Nederland te zijn als we echt dit lied namens het volk aan zouden bieden en begon gekscherend een petitie tegen het Koningslied. Onschuldig leek mij. En ook overduidelijk een grapje. En ja nu de eerste mensen grapjes durfde te maken, en kritiek durfde te hebben durfde steeds meer mensen dat in overtreffende trap. Het werd zo erg dat de componist zich genoodzaakt voelde het lied terug te trekken.
Ook hier had Twitter weer een mening over. Hij zou zichzelf nu nog meer voor lul zetten. Wij hadden met zijn allen een creatief proces kapot gemaakt wat door het overgrote gedeelte van mijn timeline jubelend werd ontvangen. Hahahaha, ik met mijn tieten heb het koningslied kapot gemaakt, wat zal ik nu weer eens kapot gaan maken? Maar ook, als we zoveel macht hebben over onbelangrijke dingen hoeveel macht hebben we dan over dingen die er werkelijk toe doen? En aanklachten tegen deze plotselinge verbroedering, want hadden we elkaar niet allemaal ontzettend zitten opjutten? Is de beweging die hier is ontstaan niet ontzettend gevaarlijk?
Het resultaat, het terugtrekken van het Koningslied en de bejubeling van de mensen die hieraan mee werkte met hun “onschuldige” acties zouden suggereren van wel. Toch durf ik dit in twijfel te trekken. Je weet van te voren dat er in dit land verdeeldheid heerst over die hele kroning. Je weet ook dat dit een land is van 1500 meningen. Een land waar mopperen en klagen tot de cultuur van het land behoort. Als je zo’n lied maakt weet je dat een groot deel van de Nederlanders het geweldig zullen vinden, en voor 5 euro per kaartje mee gaan staan bleren in Ahoy, maar je weet ook dat een ander groot deel van de Nederlanders het verschrikkelijk zullen vinden en ook die mening niet onder stoelen of banken zullen steken. Is het terug trekken van dat lied dan niet een beetje kinderachtig? Bedoeld om de kritische mens een schuldgevoel aan te smeren? Was het echt zo erg en gevaarlijk wat zich op Twitter afspeelde? Of hebben we hier meer te maken met het aangetaste ego van iemand die niet tegen kritiek kan?
Eerlijk gezegd ben ik als Belgische behoorlijk geschrokken van al die heisa rond het lied, en het is maar een lied hé!
Natuurlijk is het “maar” een lied. Dat geld voor zowel de voor als de tegenstanders. Het terugtrekken omdat je negatieve reacties krijgt, daar kan ik met mijn hoofd niet bij.
dat terugtrekken, dat weet ik niet, of dat nou goed was of niet
en ik ben het er mee eens dat je er tegen moet kunnen dat veel mensen het helemaal niks vinden
maar dat meedoen en leukig gaan zitten doen omdat iedereen het doet, dat vind ik wel een akelig trekje. en ik deed zelf mee, dus ik weet hoe snel dat gaat. en dat is volgens mij wel een mechanisme waar we voor op moeten passen.
het : “hee, ik weet er ook nog wel wat leuks op te zeggen”
Dat ben ik helemaal met je eens. Zelf heb ik me daar bewust buiten gehouden. Alleen toen iemand uit mijn timeline de petitie van Sylvia Witteman in stalkerige berichtjes bleef beschimpen heb ik daar wel wat van gezegd. Die petitie vind ik echt onschuldig en overduidelijk een grapje.
Verder heeft iedereen recht op een mening, dus ook de mensen die het wel mooi vinden. Ik ben er de hele tijd vanuit gegaan dat die mensen ook bestaan.
Daarnaast zijn er wel heel veel mensen die er heel lang aan gewerkt hebben die er een soort van trots op waren. En dat gevoel kan ik ook heel goed begrijpen. (hoewel ik niet kan begrijpen dat je er nog steeds trots op bent als je het luistert als je uit die roes bent)Want als lied van een volk voor zijn Koning vond ik het de plank volledig misslaan. Het is eerder een love song.
Dat is de kern, voor mij. Je opmerking. “Maar ook, als we zoveel macht hebben over onbelangrijke dingen hoeveel macht hebben we dan over dingen die er werkelijk toe doen?”. Hebben we zoveel macht ook over belangrijke dingen? En zo ja, wat is onze keuze m.b.t. het gebruiken van die macht?
Ik denk dat je die macht alleen hebt als je je over een thema met heel veel mensen tegelijk druk maakt. En dat gebeurt niet zo heel erg vaak. Dus ik denk dat het wel meevalt met die macht. Helaas zetten we die dus massaal in voor iets betrekkelijk onbelangrijks als een koningslied.