“Ja ja, afstuderen” zegt de studentenjongen tegen het studentenmeisje. En samen vervallen ze in een stilzwijgen. Alsof het daarna allemaal gaat komen, alsof het leven daarna pas echt begint.
Ik zit op mijn eigen balkonnetje, mijn oase van rust in de drukke stad en hoor en zie dit aan. Even kost het me heel veel moeite om niet naar de overkant te roepen dat het leven allang begonnen is. Dat er daarna helemaal niets komt, dat dit het is!!! Hier en nu! Dat je met zo’n houding alleen maar angst zult kennen, voor een leven dat eindigt nog voordat het begonnen is.
Maar ik houd mijn mond en nip van mijn thee. Ooit zullen ze door hebben dat het leven is dat wat je gebeurd terwijl je andere plannen maakt. Laat ze tot die tijd maar wachten op dat grootse dat kennelijk nog komen moet. Laat ze maar een belofte aan zichzelf zijn. Ze zitten echt niet te wachten op wijze raad van een buurvrouw.
mooi !
Groot gelijk, laat ze nog maar even 😉
jaa Lennon!