Miss Artemis – Pagina 55 – Een stads sprookje

Leven zonder impact

De No impact week zit er weer op.
Mijn conclusie? Helemaal leven zonder impact en dat leven dan ook nog eens een beetje leuk houden is aan mij niet besteed. Ik vind het niet erg om met een dekentje op de bank te zitten in plaats van met de verwarming aan. En heus ik wil mijn best wel doen om alleen het licht aan te hebben in de ruimte waarin ik ben. Of de stekkertjes van apparaten die ik niet gebruik uit het stopcontact trekken. Ook wil ik heus wel consuminderen. En echt ik vind het niet erg om de computer eens iets vaker uit te zetten zodat ik meer tijd heb voor Yoga, meditatie, of andere hobby’s. Vlees eten doe ik al niet. En autorijden doe ik ook al niet, sterker nog, ik heb niet eens een rijbewijs. Ook wil ik best minder eten onderweg kopen en gewoon thuis een boterhammetje smeren of een thermoskannetje met thee mee nemen. Maar nooit meer iets kopen gewoon omdat het leuk is? Altijd alleen maar kopen wat je echt nodig hebt? Nooit meer een materieel cadeautje kopen? Altijd vragen om onverpakte producten en dan zelf bakjes mee nemen waar deze producten in mee genomen kunnen worden? Het gaat me voor nu nog net iets te ver. Misschien kom ik ooit nog op een punt dat ik het roer radicaal om wil gooien. Dat ik afstand wil nemen van al mijn gemakken en pleziertjes. Maar nu ben ik gewoon nog te gesteld op mijn tijdschriften, spulletjes en mooie kleertjes. Deze week heeft me geleerd wat ik makkelijk vond, maar ook laten zien waar mijn grenzen liggen. Ik ben blij dat ik het project heb weten vol te houden. Voor volgend jaar heb ik al grootse plannen om de week ook op mijn werk (een buiten schoolse opvang) te introduceren. Op de leuke blogs die ik via dit project gevonden heb ga ik vast genoeg inspiratie op doen om ook voor de kinderen leuke activiteiten te verzinnen waardoor zij bewuster met de aardbol omgaan. En natuurlijk ik zal ook echt wel dingen mee nemen mijn dagelijks leven in. Maar nu ga ik even heerlijk zinloze spelletjes spelen op Facebook, gezellig kletsen op Twitter, dansen voor mijn Wii en al die andere dingen die energieslurpend zijn, maar mijn leven wel net even dat tikkeltje leuker maken!

Yes Impact! Doe iets goeds!

Doe iets voor niets, is al jaren een van de doenerstips uit het doenersnetwerk van Oxfam Novib. Nog voor dat dit doenersnetwerk er was melde ik me bij toen nog Novib aan als vrijwilliger. En sinds dien meld ik me incidenteel aan voor hun activiteiten. Eigenlijk ben ik ook nog Blogger, over duurzaamheid en andere dingen die het leven leuker maken. Maar na een paar blogs raakte daar de klad al snel in.

En daarvoor heb ik me jaren ingezet voor een Rotterdamse Homojongerenvereniging. Soms was dat gewoon feest, andere keren waren het best schokkende en moeilijke verhalen van jongeren die zich ontheemd en niet geaccepteerd voelde door hun ouders en of hun omgeving. Want ga er maar aan staan, streng religieus zijn en er dan achter komen dat je homoseksueel bent. Hoe kun je dat vereenzelvigen met jezelf, hoe kun je van je omgeving verwachten dat zij dit doen als je dat zelf nog maar nauwelijks kunt?

Daar weer voor deed ik vrijwilligerswerk in het club- en buurthuiswerk. Meidensoos, jongerenwerk, kinderwerk, you name it, i dit it!

Toen kwam er een punt dat ik zo moe was van al dat vrijwilligerswerk jaar in jaar uit, week in week uit, ik vond dat ik wel weer even genoeg had gedaan. Dat ik me nu wel even mocht focussen op een carrière. Bovendien vond mijn omgeving dat mijn werk, hoewel ik er voor betaald krijg eigenlijk wel al genoeg impact maakt. Want werkte ik niet op een buitenschoolse opvang in een achterstandswijk. Was ik niet dat meisje met die vreselijke verhalen over kinderen die mishandeld werden en hoe machteloos ik me daarover voelde omdat het enige dat ik kon doen eigenlijk luisteren was? Dat klopt, dat ben ik! En daarmee kocht ik mijn schuldgevoel dan weer een tijdje af. Ik deed inderdaad wel genoeg!

Maar ondertussen ben ik daar wel weer klaar mee, ik ben wel weer toen aan wat vrijwilligerswerk. Misschien dat ik me bij Oxfam Novib weer nuttig ga maken, misschien dat ik iets heel anders tegen ga komen. Het lijkt me ook nog steeds leuk om zo’n kind dat het wat lastig heeft thuis een keer per week onder mijn hoede te nemen en samen iets leuks te ondernemen zodat dat kind kans heeft op een betere toekomst omdat het in aanraking komt met dingen waar het uit zichzelf niet zo snel mee in aanraking zou komen.

Of ik dat vandaag ga vinden weet ik niet, wel weet ik dat ik mijn oren en ogen open ga houden. En als iemand in mijn omgeving of als lezer van dit blog het ideale project voor mij weet hoor ik dit natuurlijk ook graag. Want impact maken doen we samen!

Een dagje minder energie

In mijn blog van woensdag vond ik het allemaal maar makkelijk, leven met minder impact.
Want hoewel ik natuurlijk geen heilige ben, denk ik dat ik best op de goede weg ben. En hoever wil je eigenlijk gaan met minder impact? Wil ik wel doorgaan totdat ik helemaal geen impact meer maak? Of neem ik genoegen met gewoon nog een beetje bewuster leven? Toch besloot ik om een dag helemaal tot in het extreme door te trekken. Dus heb ik gisteren bijna geen energie verbruikt. Omdat ik nu ziek thuis zit ook overdag!

Overdag vond ik het niet zo heel erg moeilijk. Oke, de verwarming stond uit, maar een extra dekentje of een trui zorgen ook voor warmte. En in daglicht kun je gemakkelijk een boek lezen, meditatie oefeningen doen, in het nu leven dus de structuur van je boterham eens echt goed voelen, de smaak van de kaas en de tomaat echt tot je door laten dringen. Even een wandelingetje naar de supermarkt maken om dat brood te halen.Waar ik wel even voor het pin dilemma stond, moet ik niet in een keer een groot bedrag pinnen zodat ik minder pin betalingen in de winkel hoef te doen en dus duurzamer ben?

Toen het begon met schemeren werd het al minder leuk. Kaarsjes aan? Maar zijn die niet gemaakt met energie? Bovendien verbruiken ze niet ook op een andere minder directe manier energie? En dan het afval dat je er aan over houd. Ik besloot mijn gedachtestroom stil te zetten en maar gewoon te doen. Volgende euvele, koken met minder energie. Ik zou natuurlijk voor makkelijk kunnen gaan en brood kunnen eten. Maar wie hou ik daar nu mee voor de gek? Dat brood is door iemand anders gebakken en geloof me maar dat dat ook energie gekost heeft. Omdat bbq’en me niet echt een optie leek en ik maandag graag weer beter wil zijn besloot ik dus om met de kaarsjes de keuken in te verdwijnen om daar bij kaarslicht te gaan koken. Heerlijk romantisch. Maar waar had ik mijn aardappelen ook alweer gelaten? Voor mijn gevoel loop ik een half uur stuurloos met mijn kaarsjes op een dienblad rond op zoek naar mijn aardappels. Dan krijg ik een geniale ingeving, voor mijn verjaardag had ik van een van de heksjes een wichelroede gekregen. Als ik die nu eens in zou zetten om mijn aardappels te zoeken? Of het toeval is of niet weet ik niet, maar binnen 5 minuten had ik mijn aardappels gevonden. Aan de slag dus maar. In het half schemer viel dat nog lang niet mee. Op de tast weet ik water en aardappels in een pan te krijgen. En uiteindelijk ook mijn prei in stukjes te snijden en samen met mijn vega stukjes te roerbakken. Een tamelijk zintuiglijke ervaring op deze manier. Ik ben blij dat ik het ook bij kaarslicht op zal eten en niet zal zien dat sommige stukjes wel erg krokant gebakken zijn.

Bij dit kaarslicht is het te donker om te kunnen lezen. Computeren mag niet, televisie kijken mag niet, naar buiten voor een wandeling kan niet want ik ben ziek, slapen heb ik overdag al gedaan, ik ben moe van het slapen, en ik ben helemaal alleen thuis. Ik begin me een beetje depressief te voelen. Dit is helemaal niet leuk!

Dan bedenkt ik me dat ik een sjaal aan het breien was en dat dat vast iets is dat ik wel op de tast kan. Vrolijk ga ik aan de slag. Ondertussen zing ik een liedje om de volle maan te vieren. En oke toegegeven ik stuur met mijn telefoon wat berichtjes aan vrienden, die was tenslotte toch al opgeladen.

Een dagje bijna zonder energie, makkelijk was het niet, maar ik heb er wel een hele ervaring bij gekregen!

Elektrische apparaten waarvan ik niet denk dat ik vier dagen zonder kan

Om de No impact dag van gisteren goed te starten heb ik van te voren drie lijstjes gemaakt. 10 dingen die je zonder elektriciteit kunt doen. Elektrische apparaten waar ik best vier dagen zonder kan en Elektrische apparaten waar ik niet van denk dat ik ze vier dagen kan missen. Ik zal eerst mijn lijstjes als aparte blogs publiceren en daarna mijn ervaringen delen.

Lijstje 3

Elektrische apparaten waarvan ik niet denk dat ik vier dagen zonder kan

1 Mijn telefoon, dit is mijn wekker, mijn horloge, mijn fototoestel en mijn verbinding met de buitenwereld

2 Mijn laptop, ik ben lichtelijk verslaafd aan internet. Als ik bij de Gitarist ben lukt het me aardig om het zonder te redden. Internet gaat daar steeds vaker ook op mijn telefoon uit. Maar als ik ’s avonds thuis kom is het zo’n gewoonte geworden om even te gaan computeren en er vervolgens de rest van de avond niet meer achter vandaan te komen. Ik wil na de No Impact Week dan ook een avond per week computer en tv loos door gaan brengen. En alle dingen die ik daardoor extra kan doen natuurlijk delen op dit blog.

3 Mijn boiler, ik streef ernaar deze niet meerdere keren per dan aan te zetten en genoegen te nemen met ongeveer een half uurtje warm water per dag, maar damn, wat ben ik gesteld op dat halve uurtje warm water!

4 Mijn gasstel, koken op een vuurtje in de tuin gaat me net iets te ver, bovendien denk ik dat mijn (boven) buren het niet heel erg op prijs zouden stellen

5 Mijn combi magnetron, nu ja misschien dat ik het vier dagen zonder vol houd, maar heel veel langer? Ik weet het niet hoor!

6 Mijn waterkoker, serieus ik kan de hele dag door thee drinken! Vier dagen zonder terwijl ik niet aan het kamperen ben? Denk niet dat dat lukt.

7 Verlichting, ik betwijfel trouwens of kaarsen zoveel beter zijn, kaarsen moeten ook ergens gemaakt worden, neem niet aan dat kaarsvet op een hout vuurtje gesmolten word en de kaarsen vervolgens lopend naar de winkel gebracht worden. En dan nog de roet en rook die vrijkomt bij ontbranding, hoe goed kan dat voor het milieu zijn?

8 Mijn koelkast, ik las tips over je spullen buiten of tegen een raam aanzetten om ze koel te houden, maar ik geloof dat ik me dan te veel zorgen zou maken of alles wel echt houdbaar blijft.

9 Mijn wasmachine, ooit schreef ik een ode aan mijn wasmachine, als ik denk aan alle tijd en blaren die mijn wasmachine me bespaard kan ik alleen maar heel erg gelukkig worden. Mijn wasmachine is misschien wel mijn meest favoriete huishoudelijke apparaat

10 Ik kan geen tiende apparaat waar ik niet zonder kan bedenken, dat is vast een goed teken, ergens!

Elektrische apparaten waar ik best vier dagen zonder kan

10 dingen die je kunt doen zonder elektriciteit

Lijstje 1

10 dingen die je kunt doen zonder elektriciteit

1 een wandeling maken

2 Verhalen, brieven, kaarten, gedichten, lijstjes etc, etc schrijven

3 Boeken lezen

4 Gitaar spelen (of een willekeurig ander niet elektrisch instrument)

5 Bordspelletjes spelen, je weet wel scrabble in plaats van wordfeud

6 Foto’s inplakken

7 Een tekening maken

8 mediteren, visualiseren, fantaseren

9 Een sjaal breien (of een muts, wanten, pop, what ever)

10 tuinieren

No Impact tot nu toe

We zijn alweer halverwege de No Impact week. De mailtjes met opdrachten blijven binnen komen, maar ik heb niet het idee dat dit project voor mij heel veel zoden aan de dijk zet. Zo was er een opdracht waarin we de auto moeten laten staan en een dagje moeten reizen met benenwagen, fiets of ov. Tja een makkie voor mij, ik heb niet eens een auto.

Vandaag word aangeraden om een dagje vegetarisch te eten. Ook geen onmogelijke opgave, ik eet nooit vlees, wel af en toe vis, maar die wil ik best een weekje laten staan. Biologisch eten word ook steeds makkelijker gemaakt nu je zelfs bij de Albert Heijn een redelijk scala aan biologische producten kunt kopen. Oke streek- en seizoensgebonden producten vinden vind ik nog een beetje lastig. Gewoon omdat ik daar niet genoeg kennis over heb. Maar hier wil ik me best in verdiepen.

Wat dan nog overblijft is zo min mogelijk afval produceren. Dat is wel iets dat ik serieus lastig vind. Ik had overwogen om zelf brood te gaan bakken zodat ik geen brood meer zou hoeven kopen dat voorverpakt is, maar dan zou ik wel voorverpakte eieren, melk en meel moeten kopen, lijkt me niet echt een winst dus.
En om nu zelf onder een koe te gaan hangen om wat melk in een emmertje te verzamelen gaat me wat ver.

Wel zou ik wat vaker naar de markt kunnen gaan om daar onverpakte producten te kunnen kopen. Of gewoon eens de lokale groenten- of kaasboer met een bezoekje kunnen vereren. Maar of ik daar dan met mijn zelf meegebrachte houdbaarheidsbakje durf aan te komen om te vragen of ze mijn producten daar in willen stoppen? Ik weet het niet. Zou het niet een veel beter idee zijn om de supermarkten een signaal af te geven dat we niet willen dat onze komkommers, paprika’s of tomaten in plastic zitten? Ik herinner me een tijd dat het heel normaal was dat dit soort producten niet voorverpakt waren.

Hoe dan ook, we hebben nog een halve week te gaan. Ben benieuwd of er nog uitdagende opdrachten bij gaan komen, of dat leven met minder impact eigenlijk gewoon een peulenschil blijkt te zijn!

No Impact Week

Als ik mijn mailbox om een uurtje of vier open zie ik een berichtje van de No impact week. Shit begint dat vandaag? Helemaal vergeten. In aanloop van deze week was ik wel al begonnen met de trap te nemen in plaats van een roltrap of lift. En ook de deuren die bij mijn flatje elektrisch open gaan gebruikte ik al steeds vaker een sleutel om ze gewoon old fashion op die manier open te maken. Ook was ik al begonnen met minder gebruik te maken van mijn computertje en gewoon eens een avondje door te brengen met het lezen van een boek, een ommetje of een bordspelletje door te brengen. Kortom ik was al best goed bezig toch?

Snel lees ik de opdrachten voor vandaag door.

Bewaar je afval van vandaag apart. Uhhh, ja dat gaat dus niet meer. Maar aangezien het zondag chill dag is weet ik dat het nooit veel kan zijn. Ik graaf mijn geheugen af.
Wat voor een afval hebben wij vandaag gemaakt? De verpakking van de afbak croissants en de mozzarella net gehaald bij de Ekoplazza, wat fruitafval van mandarijntjes en kiwi’s, drie theezakjes en wat koffiedrap, meer kan het niet geweest zijn. In mijn hoofd leg ik dit afval apart. Een score die best mee valt. Nu nog even bedenken hoe ik dit vanavond zo laag kan houden.

Bedenk wat je deze week moet kopen, bedenk hoe je er anders aan kunt komen en of het misschien toch niet zo heel erg nodig is. Deze week heb ik niet heel veel nodig. Een cadeautje voor de gitarist, saldo op mijn ov chipknip en wat voedsel moet voldoende zijn. Ik zou een beleving of een etentje cadeau kunnen doen, maar eigenlijk wilde ik gewoon wat praktische dingen waarvan hij altijd zeurt dat hij ze niet heeft kopen. Is het erg om spullen voor iemand te kopen als deze persoon ze echt nodig heeft? Ik denk er nog even over na.

Waar besteed je liever tijd en geld aan? Plan deze week eens iets anders, bijvoorbeeld een boswandeling of een no impact etentje met vrienden. Misschien moet ik deze week iedere avond iets anders doen dan computeren. Zo zou ik het leuk vinden om een spelletje met vrienden te spelen, een wandelingetje te maken en dat boek eens uit te lezen.

En tot slot praat erover met anderen. Nou lieve lezers van dit blog, bij deze zijn jullie de uitverkorenen om een week lang naar al mijn bevinden te luisteren. En als jullie willen natuurlijk tips of steun te geven!