In de kinderopvang geld, dat je een stapje harder moet als je collega er niet is.
Door ziekte en een cursus miste ik 3 dagen. Dus deel ik maskertjes uit aan mijn collega’s. Zodat ze even een verwenmomentje hebben. En aan zichzelf mogen denken!
Afbeeldingen
November geefmaand #dag7
Vandaag heb ik een drukke dag. Ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik de tijd van een geef daad vandaan moet halen. Als ik van trein naar bus moet overstappen heb ik 5 minuten de tijd. Snel sprint ik naar de Bruna zodat ik flow weekly’s kan kopen voor mijn collega’s. Maar ik zie nergens Flow weekly’s. Misschien maken ze die niet meer, denk ik paniekerig. Geen tijd om erom te vragen. Dan kom ik zeker te laat.
Dan maar extra lief zijn voor mijn collega’s vandaag. Dus schenk ik een jus ‘d Orange in en luister naar een collega die enthousiaste verhalen verteld over haar hond.
Niet echt geef daden, maar iets beters kan ik niet verzinnen. Als mijn lief me komt halen mag hij mijn koekje hebben. Want volgens hem zijn die heel lekker en Italiaans.
Dan rijden we naar Amsterdam voor het concert van Regina Spektor. Ik zoek naar veriendjes in de zaal zodat ik ze een biertje kan geven. Maar vind ze niet. Je boft maar met mij fluister ik tegen de liefde. Iedere keer als ik niet weet wie ik wat moet geven krijg jij iets, zoals dit concert. (hij kreeg het kaartje van een vriend van mij die ineens toch niet kon) En zo werd dit een dag van half gare geef acties. Maar uit een goed hart.
November geefmaand #dag6
Ik had bedacht dat ik een leuke foto van mijn lief en zijn vader zou maken met mijn instax. Zijn vader is best een gadgetman dus zo’n miniatuur polaroid zou hij vast ook heel leuk vinden. Niets was minder waar! Ik kreeg zoveel commentaar op de foto en hoe de foto genomen was dat ik het niet meer als het actie mee durfde te laten tellen.
Later fluisterd de allerliefste me toe dat die foto er volgend jaar nog steeds staat. Hoeveel commentaar hij er nu ook op heeft. Ik voel me een beetje gerustgesteld.
Maar als de liefde op de terug weg naar huis ook niet helemaal lekker is en eigenlijk wel heel veel zin heeft in de satébar, roep ik dat ik trackteer. Hij sputtert nog wat tegen. Maar als ik zeg dat hij jarig is geweest (in juni ;)), wij een jaar daten en dat ik hem al steeds probeerde te trakteren maar dat ik daar van hem vooraf moest zeggen in plaats van achteraf en dat het geefmaand is gaat hij overstag en mag ik trakteren. Ik wilde de ober nog flink tippen, maar als ik na 15 minuten aan zijn balie gestaan te hebben eindelijk mag betalen en hij me zonder mij zonder me aan te kijken het pinapparaat in mijn handen duwt zie ik daar vanaf. Geven is leuk, maar ergens klant zijn waar ze interesse voor je hebben is dat ook!
November geefmaand #dag5
Als juf op de peuteropvang en BSO krijg je nogal vaak een mok met daarin thee en een chocolaatje. Ik heb zelf al meer dan genoeg mokken. Dus belandde deze cadeautjes steeds in een kastje voor ooit.
Wat ik er dan ooit mee ging doen was me nog niet helemaal duidelijk. Totdat ik vanmorgen een Geefmaand actie moest verzinnen die niet te veel tijd in beslag mocht nemen en bij voorkeur in de trein kon.
Normaal zouden we met de motor naar de Achterhoek zijn gegaan. Maar omdat ik nog steeds een beetje gammel ben nemen we de trein.
Ik verzamel alle mokken die ik nog niet heb doorgegeven en vul ze met snoepjes, suiker en theezakjes. Onderweg drop ik deze. De eerste zet ik bij mij in het trappenhuis neer. De tweede op het station. En de derde in de trein. Van het trein exemplaar zie ik hoe 2 meisjes het vinden. Aanvankelijk denken ze dat iemand het vergeten is. Maar dan lezen ze het briefje. Een van de meiden is vrij sceptisch. Niet open maken, er zit vast een bom in roept ze. Maar het andere meisje ziet er een random act of kindness in en overweegt al mee te doen met de Geefmaand.
Even later zie ik dat ze de Facebookgroep heeft gevonden. Ben heel benieuwd of ze ook nog geef daden gaat verrichten.
November geefmaand #dag 2
Mijn lief en ik hebben de gewoonte een lief briefje voor elkaar achter te laten als we als laatst achterblijven in elkaars huis. Opzoek naar papier vond ik een mapje post it’s. Natuurlijk kon ik mezelf niet in bedwang houden en maakte ik een post it art voor hem. Meer uiteraard iets liefs op alle briefjes 🙂
Ook zet ik een kopje thee voor mijn collega.
Daarna stort ik volledig in. Ik krijg zo’n hoofdpijn dat ik ervan moet overgeven. Als mijn fruit en mijn lunch in de gootsteen beland zijn vind mijn collega me. En stuurt me naar huis. Ik ben blij dat ik mijn geefactie al gedaan heb voordat ik instorte.
November geefmaand #dag 1
Het is weer November, en dus doe ik weer mee met de Geemaand. Die op Facebook door een aantal enthousiaste dames wordt georganiseerd. Eigenlijk doe ik al een paar jaar mee, zonder echt te weten wat de oorsprong van deze maand was.
Totdat ik vorig jaar het boek 29 geschenken kreeg. (en natuurlijk ook weer door gaf aan een andere gulle gever).
De schrijfster van het boek leefde in schaarste. Ze was erg afhankelijk van een zorgmedewerk. En er waren dagen dat ze het niet eens voor elkaar kreeg uit bed te komen. Ze was ernstig ziek (me), en raakte daardoor steeds depressiever. Toen ging het ook financieel nog eens begafwaarts, zij kon haar werkzaamheden vaak niet meer uitvoeren, en haar man verdiende eigenlijk niet genoeg om hen beide te kunnen onderhouden. Waar ze zich als klap op de vuurpijl ook nog eens heel erg schuldig over voelde.
Je kunt je voorstellen dat ze niet meteen enthousiast was toen ze het vreemde verzoek kreeg om een maand lang iedere dag bewust iets te geven aan een ander. of dat nu iets materiëls is, een helpend handje of bewuste aandacht.En daar een dagboek van bij te houden. Maar ze deed het wel. En het veranderde haar leven.
Ze stond weer op, deed weer klussen waarmee ze een inkomen naar binnen hengelde, en kon uiteindelijk weer hele stukken lopen.
Kortom lekker Amerikaans. Van wonder naar wonder. Op mijn eigen leven heeft het nooit zo’n grote impact gehad. Maar de geef sfeer, waarin ik met 200 andere vrouwen en een enkele man terecht kwam doet zeker wel iets met je. Ik ben heel benieuwd of ik er, nu ik met kennis over de oorsprong heb, meer uit haal dan voorgaande jaren. Vandaag was het de eerste dag van de Geemaand. Eigenlijk was ik een beetje in paniek, want ik had helemaal niets voorbereid. In de Supermarkt waar ik een broodje koop bedacht ik me dat ik de collega die gisteren ziek is komen werken een opkikkertje wil geven, maar wat? Dan valt mijn oog op het verse jus ‘d Orange persapparaat. En weet ik, dit moet het worden. Een flesje vitamine! Ik plak er nog even een briefje aan met een lief tekstje, en zet het op haar bureau.
Opgelucht haal ik adem, zo is het toch nog goedgekomen met mijn geef actie.
Bijzondere opdrachten
Soms krijg ik als Sprookjesjuf bijzondere opdrachten. Het is bijvoorbeeld altijd bijzonder als je wordt uitgenodigd het kinderentertaiment op je te nemen bij intieme gelegenheden zoals een bruiloft of familiefeest.
Ik kom dan graag langs met mijn koffertje met schmink en een leuke knutsel passend bij het thema van het feest.
Van het weekend werd ik uitgenodigd om met mijn schminkkoffer langs te komen om de heren van Tinyloops en Monster 3D incubator te komen schminken voor een optreden dat ze hadden. Ze maken sound en land scapes die je mee voeren naar Sprookjesachtige werelden! Dus een opdracht die een Sprookjesjuf moet passen als een handschoen.
De voorbeelden van chinese theatermakers die ze op stuurden zagen er niet al te ingewikkeld uit. Het zou niet meer dan 30 minuten per gezicht in beslag moeten nemen.
Toch was ik een beetje zenuwachtig, want grote mensen zijn geen kinderen. Ze zijn vast veel kritischer, en hun huid is anders dan een babybillenkindergezichtje. En wat als het zou mislukken? Dan liepen ze het hele optreden voor l*l. En dat was dan mijn schuld.
Nee, ik was er allerminst gerust op. Maar ik deed het wel.Mijn innerlijke criticus ziet vooral veel verbeterpunten. Maarrrr, iedereen was zo enthousiast dat ik toch ook een beetje trots ben.
Vandaag even geen tijd om te ruimen. Want er moest vakantie gevierd worden, en van de zon genoten. Dus zaten wij met onze voetjes in het gras te genieten van een prachtig concertje in de Japanse tuin.
De rest komt morgen wel weer.
Met ons hoofd in de wolken Pasen vieren
Vorige week was het Pasen. Dat moest gevierd.
Dus kocht ik bij de HEMA een leuk eierverf setje. En kliederde ik wat eitjes onder. Mijn nieuwe liefde met een D zag dat ook wel zitten en schilderde vrolijk mee.
Zijn onze eitjes niet prachtig geworden?!?!
Daarna werd het tijd om het wat hoger op te zoeken. Rotterdam is jarig en viert dat met een reuzenrad naast de Markthal. Ik ben gek op die dingen, dus ik moest en zou.
Daar zaten we dan met ons hoofd in de wolken. Te genieten van het uitzicht van mijn stadje (ons stadje).
Dat uitzicht met al zijn moderne gebouwen, je houd ervan of je haat het. Ik hou er toevallig van, heel erg. Het is voor mij echt het stukje aarde waar ik thuis hoor. Als ik het centraal station binnen rijd denk ik, jippie, ik ben weer thuis.
En stiekem is er natuurlijk nog best wat over van die oude binnenstad. Neem nu alleen de Laurenskerk al!
Maar ook de jaren 80 bouw mag er wat mij betreft best zijn. Het reuzenrad zelf is trouwens ook een aanwinst voor de stad. Het is bijna jammer dat het 10 april alweer weg gaat. Maar mocht je voor die tijd nog in de stad komen, vergeet dan niet een ritje te maken.
Want zeg nu zelf dit is toch ook gewoon kunstig?
Jemig, ik lijk wel verliefd. Zo prachtig vind ik alles. Ach als dit de effecten daarvan zijn dan hoop ik dat het nog heel lang duurt.
Xxx
Ostara kriebels
Ostara staat weer voor de deur. Het feest waar we de lentegodin Ostara verwelkomen. Buiten is al te merken hoe de lente langzaam wakker wordt.
Dus trekken wij erop uit voor een echte lente/Ostara wandeling. Thuis hebben we in sigarendoosjes al eenMmini offertje gemaakt dat we achter zullen laten in de Kabouter boom. Mama versierde een godinnensteen die zo tot de verbeelding van een klein jongetje spreekt dat hij hem al in zijn zak gestoken heeft voordat wij klaar zijn met ons ritueeltje.
Hier ligt de Godinnensteen nog te stralen. Ik Ben benieuwd hoe lang de kistje blijven liggen.
De volgende wandeling is op 1 mei, wil je met ons mee wandelen? Stuur dan even een berichtje!
