Ach, al die oude foto’s van dagen die geweest zijn. Ik kijk er niet naar terug met weemoed, maar met een glimlach op mijn gezicht. Omdat ik weet dat het ooit mijn dagen waren en dat er nog zoveel mooie dagen in het vooruitzicht zijn. Dagen waarop ik foto’s zal maken, die ik dan later met een glimlach op mijn gezicht zal bekijken. En heel misschien zal ik er ook wel over bloggen. Over een jaar of 10.
Deze foto is genomen in Apollo, een homojongerenvereniging in Rotterdam waar ik jaren als vrijwilliger actief geweest ben. Als activiteitencommissie, als introductiecommissie en als bestuur. Zelfs nog even een blauwe maandag als voorzitter.
Op deze foto staan 2 van mijn oudste vrienden. Links ziet u high school lover die ik leerde kennen op de middelbare school tijdens een proeflesje judo. Hij gooide mij om en zei “ha ik heb je”, ik worstelde me onder hem uit en zei “dat had je gedacht”. U snapt vanaf dat moment ontstond er een onverwoestbare vriendschap. Toen ik uit de kast kwam was er even een deukje in de vriendschap, gelukkig kwam hij een paar jaar later zelf ook uit de kast en werd de vriendschap weer hernieuwd. En uhhhh oh ja, ik ben een dag ouder dan hij.
Rechts ziet u Neelis. Terugrekenend moet ik hem kennen vanaf dat ik 7 ben en hij schuin tegenover mij kwam wonen. We zaten op dezelfde basisschool, en later ook op dezelfde middelbare school. Uit onze kindertijd heb ik niet heel veel herinneringen. Aan onze schooltijd des te meer. Uiteindelijk had hij door dat ik uit de kast was gekomen, al wist hij dat niet helemaal zeker. Hij trok de stoute schoenen aan en schreef me een briefje dat hij af hoopte te geven in stilte. Helaas waren de buren net bij ons in de tuin voor een BBQ. Die buren hadden overduidelijk nog niet in de gaten dat ik inmiddels uit de kast was en uitsluitend meisjes date, want ze begonnen te joelen, oeeeeeh hij is op je verliefd. Nu waren Neelis en ik dat stadium allang voorbij. Er waren al gesprekken geweest over wie wie eventueel leuk zou kunnen vinden. En ook of dat dan al dan niet zou werken. Ik besloot dat dat niet zou werken. Vrienden zijn was beter. Er kon dus niets anders op het briefje staan dan dat hij homo was. Mijn teleurstelling was dan ook groot toen hij niet homo maar bi meende te zijn. Ik geloof dat hij daar inmiddels op teruggekomen is. Ik ben meteen naar zijn huis toegerend met een stapeltje Expreszo’s onder mijn arm. (een tijdschrift voor homojongeren) En een aantal goede websites waar hij informatie kon vinden over jong en homo zijn. Ik had tenslotte een missie. Ik geloof dat hij het wel fijn vond dat ik hem onder mijn hoede nam.
Ik mis de derde belangrijke man uit mijn leven nog. Romeo. Ik denk dat hij de foto maakt. Romeo zat bij mij op toneelles en bij High School lover in de klas op de basisschool. Wij zijn samen uit de kast gekomen met de hulp van Marinus, mijn oude huisgenoot. Die zat bij mij op school en was al uit de kast. Hoewel het contact op het moment niet bestaand is hoort hij ook in het rijtje belangrijke mannen in mijn leven thuis.
In die tijd had ik weinig meisjes vriendschappen. En nog steeds heb ik niet veel vriendinnen. Niet iets waar ik bewust voor gekozen heb, maar iets dat ontstaan is. Volgens Romeo ben ik one of the guy’s, maar dan met een jurkje aan. Hij zegt vaak dat hij mij behandeld als een soort man. Ik heb geen idee wat voor een soort man dat dan is. Waarschijnlijk het soort man dat jurkjes draagt š
p.s
Guy’s i love you, en ik ben blij dat jullie in mijn leven zijn of in mijn leven zijn geweest.
p.s 2
Pffff, waarom worden de foto blogjes altijd zo anders dan ik van te voren bedacht. Het lijkt alsof de verhalen vanzelf geschreven worden zodra ik in mijn herinneringen ga graven.
