Op #blogpraat een wekelijkse twitterchat over bloggen gaat het over de toekomst van bloggen.
Hoe zal bloggen er over 10 jaar uit gaan zien? Zijn er dan nog wel blogs? Of is iedereen aan het vloggen? En ook niet onbelangrijk waar zien wij onszelf over 10 jaar?
Ik denk dat ik over 10 jaar mijn blog anders gebruik dan dat ik 10 jaar geleden deed. 10 jaar geleden hete mijn blog Laura’s Leven en ging mijn blog over alles wat er in dat enerverende leven van mij gebeurde. Ik blogde dagelijks. En had vrij weinig censuur. Natuurlijk hing ik de vuile was niet buiten. Maar ik vond dat ik zo eerlijk mogelijk moest schrijven over alle onderwerpen die me maar te binnen schoten.
Dus schreef ik ook over onzekerheden over bepaalde lichaamsdelen die de meeste mensen nimmer te zien zullen krijgen. Uit de overtuiging dat ik pas een mening mocht hebben over bijvoorbeeld plastische chirurgie als ik eerlijk zou zijn over dingen aan mijn lichaam die ik zelf ook liever anders zag. Ik vond ook dat ik daar een mening over moest hebben. Want ik wilde meisjes en vrouwen emanciperen.
Dat wil ik natuurlijk nog steeds, maar ondertussen ben ik ook gaan vloggen. En maak ik wekelijks filmpjes met knutsels en leuke dingen. De leuke dingen werden steeds vaker verantwoorde dingen omdat ik merkte dat ik invloed had. En ik mijn invloed graag goed wil gebruiken. Ik wil mijn overtuigingen over de wereld en hoe we met de wereld om moeten gaan Ā graag delen. Maaarrrrrrr en nu komt het, mijn vlogs trekken jonge kijkers aan. En jonge kijkers moeten beschermd worden.
Dus kan ik mezelf al voor mijn hoofd slaan als ik in een vlog vertel dat ik weleens in mijn pyjama in de kroeg heb gestaan. Want denk aan je jonge kijkers. En trouwens, wat doet een sprookjesjuf in de kroeg? Die drinken toch alleen maar roze limonade en eten suikerspinnen in de sprookjesspeeltuin?
Bovendien weet ik dat die jonge kijkers heel handig zijn met computers, Veel handiger dan dat ik dat ben. Zij zullen dit blog dus ook wel weten te vinden. Misschien nog niet nu. Maar ooit. En wat is dan het imago dat ik wil hebben? Wat wil ik dan dat ze over me kunnen vinden?
Vragen die ik mezelf nooit stelde, 10 jaar geleden, want ik vond dat iedereen alles van me mocht weten. En schreef uitvoerig over mijn liefdesleven. (dat nooit over rozen gegaan is trouwens, of misschien wel, maar de dorens zijn er iig nooit vanaf gehaald)
Het kon mij allemaal niets schelen, take it or leave it, dit ben ik, en je neemt me maar zoals ik ben.
Maar is dat wel de meest handige strategie? Is het niet handiger bepaalde dingen voor mezelf te houden? Moet ik perse echt zijn op mijn blog? Of mag ik ook semi echt zijn? Mag ik een scheinwereld bouwen waar ik mijn imago zorgvuldig opbouw? Met glitters, en roze wolkjes, regenbogen en dansende eenhoorns?
Ik denk dat ik over 10 jaar dus meer semi echt ben. En minder echt echt. Omdat er steeds meer gevraagd word naar een imago. En steeds minder naar of ik weleens in mijn pyjama in de kroeg heb gestaan of dat ik wel echt echt echt 100% tevreden ben met mijn overigens bijna perfecte lichaam š
