Heksendames, brief aan Carolien

Hi Carolien,

Teletext herinner ik me nog wel. Evenals kabeltv. Bestaat dat eigenlijk nog? Toen ik een jaar of 12 was speelde ik in een musical waarbij alle kinderen uit groep 7 die in mijn dorp woonde auditie mochten doen. Toen ik werd uitgekozen was ik natuurlijk uitzinnig blij. Ter promotie van die musical hielden we echte interviews, en kwam er een meneer foto’s maken. Ons werd beloofd dat die foto’s in kleur! op de regionale kabelkrant  zouden verschijnen. Je kunt je voorstellen dat ik op het puntje van mijn stoel zat. Foto’s op de kabelkrant gebeurde al zelden, en dan ook nog eens in kleur. Toen de foto in zwart wit aan mij verscheen wat ik teleurgesteld. Tot mijn moeder me er aan hielp herinneren dat we een zwart wit televisie hadden, de kleurentelevisie was stuk gedaan en nu deden we het voor zolang met de oude van Opa en Oma. Was ik even vergeten.

Kindertelevisie probeer ik zoveel mogelijk te vermijden als ik niet aan het werk ben. Meestal is het vreselijk. Van de beestenboerderij heb ik nog nooit gehoord. Ik ben wel fan van het Zandkasteel. Maar ik geloof dat ik daar vrij alleen in ben. Ik vind het echt de minst irritante peutertv.

Oh, nog een overeenkomst. Mijn eerste liefde was ook een vriendinnetje. Overigens kreeg ik van haar voornamelijk boeddhistische cadeautjes. Terwijl ik toen toch al uit mijn boeddhistische periode was. Op de middelbare school probeerde ik een tijdje zenboeddhisme uit. Ik was heel streng. Geen vlees, geen alcohol, en natuurlijk geen verdovende middelen. Ging me eigenlijk best af. Toch voelde de overstap naar hekserij heel vrolijk. Alsof het leven ineens een feestje mocht zijn. Hoewel ik af en toe zeker met boeddhisme ben blijven flirten voelt heks zijn voor mij gewoon goed.

Ik kom uit een tijd waar het individu voor de groep ging. Wat dat aan gaat viel er niet zo heel veel te protesteren. En kreeg je daar zeker geen grote groepen mee in beweging. Onze protesten waren stiller. Eindeloze gesprekken met de gemeente over homo-emancipatie. Voorlichting op middelbare scholen. En af en toe een persberichtje over het homohuwelijk. Ik was toen voorzitter van een homojongeren vereniging. Ik wilde perse op de bres springen voor het homohuwelijk. Niet omdat ik zelf nu zo’n voorstander ben van het huwelijk in welke vorm dan ook. Maar ik vond het wel belangrijk dat andere mensen daar wel een keus in hadden, en in elke gemeente mochten trouwen. Daar stelling in nemen koste me mijn bestuurlijke baantje. Want er zat een erg christelijk meisje in datzelfde bestuur die pro weigerambtenaren was. Uiteindelijk werden dat meisje en ik vriendinnen.  We herkende een bepaalde vurigheid in elkaar die we wel konden waarderen.

Feministische vraagstukken zijn er natuurlijk nog steeds. Maar ook dat lijkt een steeds individualistischer iets te worden. Thank god for Sunny Berman die met haar docu’s het publieke debat in ieder geval blijft opzoeken. 

Al met al komt het er dus op neer dat ik vorig jaar met de Zwarte Cross mijn eerste echte protestactie had. Free Pussy Riot!  

Ik zie overigens helemaal voor me hoe jij die wijkkrant wat pit probeert te geven. Een beetje vlotte foto’s zouden daar al enorm bij helpen vrees ik. Ik zelf heb een Nee, Nee sticker, dus ik krijg nooit een wijkkrantje onder ogen. Maar in mijn herinnering zijn ze vrij saai.

Als het projectje #100dagenvangeluk zou heten zou ik denk ik niet mee gedaan hebben. Maar happy staat voor mij meer voor blij. En je kunt blij worden van een heleboel dingen, al is het maar voor een klein moment. Maar ik snap je weerstand tegen gelukprojectjes. Het lijkt wel alsof geluk tegenwoordig een recht is. En dat iedereen maar moet nastreven zo gelukkig mogelijk te zijn, koste wat het kost. Ik erger me daar verschrikkelijk aan.

Na periodes van tegenwind is het soms ook gewoon even nodig om niet te veel tegelijk te willen daarna. Gewoon even jezelf rustig de tijd geven om er boven op te komen en nu ja dat hoef ik jou ook allemaal niet te vertellen. Volgens mij weet je dat allemaal prima zelf.

Ik moet zo werken, en me nog even voorbereiden op de taaltoets die vanavond afgenomen gaat worden. Spppaaanend. Ik ga er dus maar eens een einde aan breien.

Groetjes,

Laura

Carolien schreef mij ook een brief terug nieuwsgierig naar het antwoord? Klik dan hier 🙂