Een van de leuke dingen van mijn baan als BSO juf is dat je in vakanties mee mag op allerlei leuke uitstapjes. Aangezien ik de juf ben heb ik nogal wat invloed op waar die uitstapjes naar toe gaan. Voor ons niet alleen maar speelparadijzen en zwembaden, nee wij zijn gek op kunst en cultuur en lopen dus heel wat musea af. Vandaag was het NAI aan de beurt. Een museum dat wij tot nog toe altijd overgeslagen hebben omdat ze voorheen voornamelijk activiteiten voor onze oudste kinderen hadden.
Maar tegenwoordig hebben ze een heuse kindertoer langs huizen die nooit gebouwd zijn, huizen die alleen weer gesloopt zijn, huizen die nog steeds ergens staan te pronken en huizen die misschien, ooit nog eens gebouwd zullen gaan worden.
Vooral dat laatste vonden de kinderen nogal interessant, door een futuristische tunnel kwamen we terecht in een toekomst die zich voornamelijk in de lucht afspeelt. Zwevende huizen, zwevende trams, zwevende auto’s je kunt het zo gek niet bedenken of het zou gaan zweven. En dat allemaal om de giraffen, aapjes en andere exotische dieren die iedereen in de toekomst als huisdier schijnt te hebben op de grond alle ruimte te geven. Hoe dat moet als je last van hoogtevrees hebt, of wie die dieren dan verzorgt als wij in onze zwevendesteden hoog boven die dieren uit zweven zijn kennelijk vragen die niet gesteld dienen te worden. Onze kinderen stellen ze in ieder geval niet. Ze zijn niet gewend in twijfel te trekken wat er verteld word.
Hoe anders was dat toen ik gefrustreerd thuis kwam van een tekenles. “Mama ze willen dat ik de wereld ga tekenen en hoe die eruitziet in 2000, met allemaal vliegende auto’s en zo, maar ik geloof helemaal niet dat er in 2000 vliegende auto’s zullen zijn. Eigenlijk denk ik dat de wereld er in 2000 precies hetzelfde uit ziet als nu (1995) misschien dat de de gebouwen alleen een heel klein stukje hoger zullen zijn.” “Dan teken je dat toch” stelde mijn moeder me gerust. En dus tekende ik wat flatgebouwen, straten en stoepen. Het was niet dat ik gebrek aan fantasie had, want had je me gevraagd een fantasiestad te tekeken had je de meest wonderlijke bedenksels gekregen. Maar 2000 was een begrip dat zo dicht bij me lag, ik kon me echt niet voorstellen dat mijn nabije toekomst zo drastisch zou veranderen.
25 jaar voor jij die opdracht kreeg, kreeg ik die opdracht ook. Ik heb de tekening nog en ik tekende inderdaad zwevend vervoer. 2000 lag zo ver van me vandaan dat het allemaal mogelijk leek. Weet je nog van oma’s droom beeldtelefoon, nu skypen we de hele wereld over.