De hele week heb ik al het gevoel dat ik moet bloggen. Ik heb ook genoeg te vertellen. Zo ging ik met mijn jongste zusje naar de film Jackie, omdat mijn moeder kaartjes gewonnen had. Eigenlijk wilde we met zijn vieren gaan, maar we kregen de agenda’s niet gelijk. Dus zijn mama en andere zusje samen gegaan. Prima, ze konden ook wel wat tijd met elkaar gebruiken, en wij ook.
Wat hebben we gelachen, ook om de mensen die niet moesten lachen om wat overduidelijk zo grappig waren.
Toch lukt het me niet om een letter op mijn scherm te krijgen.
En daar voel ik me dan schuldig over. Want het voelt alsof ik beloofd heb om te bloggen, en belofte maakt schuld. Aan wie ik dat dan precies beloofd heb en wat er gebeurd als ik me er niet aan hou weet ik niet.
Misschien moet ik het maar eens proberen, kijken wat er gebeurd!!!
Dan heb je nu toch maar mooi even geboogd. Heb je je toch een beetje aan de belofte gehouden!
geblogd bedoel ik natuurlijk.
Soms heeft een mens gewoonweg teveel te vertellen @->–
😉 Ik had me na een weekend zonder bloggen juist voorgenomen niet meer elke dag te bloggen, sindsdien heb ik er zelfs twee op een dag gepost…maar geen garanties voor de toekomst natuurlijk… heerlijk om te committen maar ook heerlijk om het los te laten, zelfs een belofte aan jezelf 😉 en nu sta je er toch maar mooi gekleurd op 😉